Dostępni 24/7 - pozornie szczęśliwi, uzależnieni

Dzisiaj ludzie, szczególnie ci młodsi, praktycznie nie rozstają się ze swoimi smartfonami. Na nich zaś mają zainstalowane komunikatory, takie jak Messenger, WhatsApp czy Snapchat, które są zawsze uruchomione gdzieś w tle, podobnie jak Facebook, Twitter, Instagram i inne portale internetowe, dzięki którym mogą na bieżąco śledzić co dzieje się u znajomych (i nieznajomych zresztą też). Także producenci urządzeń mobilnych, ale przede wszystkim twórcy aplikacji wmawiają nam, że to cudowne, że możemy utrzymywać kontakt z najważniejszymi dla nas osobami właściwie cały czas. Ale czy rzeczywiście jest to takie wspaniałe?

Coraz więcej osób może powiedzieć o sobie „dostępny 24/7”. Czy naprawdę jednak jest to takie dobre i w jakikolwiek sposób poprawia nasze życie? Szereg badań wykazał, że natłok informacji może być gorszy niż brak informacji. Do tego portale społeczenościowe sprawiają, że spora część ludzi czuje autentyczną potrzebę, by wiedzieć wszystko o wszystkich – nawet te nieistotne i teoretycznie nie przeznaczone dla nich informacje. Największy boom już minął i zwiększa się świadomość użytkowników. Niemała część społeczeństwa zdecydowała się nawet na „rzucenie” tego wszystkiego – na pokonanie tego nałogu (jak sami o tym mówią).

Redakcja The Guardian dotarła ostatnio do kilku takich osób i poprosiła o komentarze. Daisy, 23-latka z Manchesteru wyznała, że Facebook budził w niej uczucie niepokoju, depresji i niezadowolenia z własnego życia, szczególnie w porównaniu do idealnego życia, jakim chwalili się na portalu jej znajomi. Dodała też, że usunięcie konta dało jej porządnego kopniaka – pozwoliło jej zweryfikować, kim są jej prawdziwi przyjaciele. Stwierdziła także, że media społecznościowe odebrały jej swego czasu radość z dzielenia się nowinkami ze swoimi znajomymi. „Jestem dużo szczęśliwsza, bo żyję swoim życiem, zamiast starać się pozorować je na takie, które jest pożądane w sieci” – powiedziała z kolei 25-letnia Rosanna. 

17-letni George powiedział, że rzucił Facebooka po tym, jak z miejsca dla znajomych stal się jednym wielkim śmietniskiem, pełnym sponsorowanych artykułów i wiadomości bez znaczenia. Ben, 21-latek, podjął decyzję o opuszczeniu portalu społecznościowego, bo „ludzie nie mieli portali społecznościowych przez setki lat, a dzisiaj twierdzą, że nie żyją, jeśli nie mają tam kont”. Dodał również, że platforma stała się miejscem, w którym ludzie nie są sobą, lecz chcą po prostu zwrócić na siebie uwagę – usunięcie konta sprawiło, że zmienił swoje podejście do ludzi, zdecydowanie na plus. 

Oczywiście sprawa nie jest taka prosta, a same portale społecznościowe nie są złe z reguły. Kuszą (i robią to bardzo dobrze), ale to tylko od człowieka zależy, w jaki sposób będzie z nich korzystał. Dopóki Facebook czy inny serwis, jest dodatkiem, dzięki któremu możemy pozostawać w kontakcie z bliskimi, nic tak naprawdę w tym złego. Problem zaczyna się wtedy, gdy portal staje się właściwie naszym życiem – naszym jedynym światem. I gdy zaczynamy wierzyć w to, że życie i ludzie są tacy, jak kreują się w sieci. 

Dzisiaj ludzie, szczególnie ci młodsi, praktycznie nie rozstają się ze swoimi smartfonami. I to jest jedno z największych zagrożeń dla zdrowia naszego społeczeństwa. Warto być tego świadomym. Naprawdę świat się nie zawali, jeśli nie będziemy wiedzieć, gdzie wakacje spędza znajomy naszego znajomego, ani gdy nie będziemy osiągalni przez kilka godzin. Dla większości z nas są to pewnie banały, ale wypowiedzi „uzależnionych” wyraźnie pokazują, że dziś nie jest to wcale takie oczywiste.

Źródło: TechSpot, The Guardian, inf. własna. Foto: Pixabay (1, 3), Miroslav Hristøff/Flickr