OLED i Super AMOLED - ekrany przyszłości
Monitory

OLED i Super AMOLED - ekrany przyszłości

przeczytasz w 2 min.

Zdaniem większości specjalistów to one wkrótce zastąpią przestarzałe panele LCD.

Ekran OLEDEkrany OLED pozbawione są szeregu wad paneli LCD. Po pierwsze OLED-y świecą "same z siebie" i nie wymagają dodatkowego podświetlenia, przez co są bardzo energooszczędne i dysponują wysokim kontrastem. Pozbawione są też efektu tzw. "świecącej czerni", będącej największą bolączką monitorów LCD. Czas reakcji matrycy OLED wynosi kilka mikrosekund, co jest wartością tysiąc razy mniejszą niż w LCD-ekach. Nie ma więc żadnego efektu smużenia przeszkadzającego w grach. Zalety tutaj się nie kończą.

Odwzorowanie barw paneli OLED jest znacznie lepsze niż wszystkich produkowanych obecnie typów monitorów. Kolory są nasycone i naprawdę bardzo naturalne – bez problemu mogą więc znaleźć zastosowanie przy obróbce zdjęć i grafiki. OLED-y nie męczą też w ogóle wzroku, a kąt widzenia wynosi pełne 180 stopni – w odróżnieniu od LCD odwzorowanie barw nie ulega pogorszeniu niezależnie od miejsca, w którym stoimy i przyglądamy się ekranowi. Dzięki tym właściwościom ekrany OLED przez wiele osób, które widziały je w działaniu, uważane są wręcz za ekrany idealne.

Hardcore IT czas zacząć - elektroluminescencja

Cząsteczki z wiązaniami sprzężonymi

Cząsteczki z wiązaniami sprzężonymi (ang. conjugated bonds) są to cząsteczki, w których wiązania podwójne występują naprzemiennie z wiązaniami pojedynczymi.

Co stoi za tymi idealnymi właściwościami OLED-ów? Wyświetlacze OLED do generowania obrazu wykorzystują zjawisko elektroluminescencyjnej emisji światła. Podobne rozwiązanie techniczne stosowane jest w tradycyjnych diodach LED (ang. Light Emitting Diode).

Elektroluminescencja jest to po prostu zdolność niektórych, zwykle półprzewodnikowych, materiałów do emitowania światła w chwili gdy przepływa przez nie prąd elektryczny. Jeżeli tym wykorzystanym do świecenia materiałem jest półprzewodnik (np. krzem lub german), wówczas mamy do czynienia z diodą LED. Jeżeli zamiast tego użyjemy materiału organicznego to otrzymamy diodę OLED. Łącząc teraz ze sobą tego typu świecące elektroluminescencyjne diody organiczne w jedną, większą matrycę, otrzymujemy panel OLED.

W praktyce do budowy ekranów OLED wykorzystać można dwa rodzaje materiałów. Pierwszym z nich są "świecące" polimery LEP (ang. Light Emitting Polymers). Te materiały używane są do produkcji ekranów o przekątnych większych niż dziesięć cali. Do produkcji mniejszych ekranów, takich, które montowane są w telefonach komórkowych i smartfonach,  używa się materiałów organicznych o stosunkowo krótkich łańcuchach. Muszą one cechować się istnieniem, jak to fachowo nazywają chemicy, układem wielokrotnych wiązań sprzężonych (ang. conjugated bonds). Innymi słowy w cząsteczkach tych istnieją naprzemiennie pojedyncze i podwójne wiązania między atomami węgla.

rzykłady używanych do produkcji wyświetlany OLED wybranych polimerów LEP
Przykłady używanych do produkcji wyświetlany OLED wybranych polimerów LEP nazywanych też  polimerami przewodzącymi lub metalami organicznymi.

Przykłady materiałów organicznych wykorzystywanych przy produkcji wyświetlaczy OLED
Przykłady materiałów organicznych wykorzystywanych przy produkcji wyświetlaczy OLED stosowanych w telefonach komórkowych.

Warto w tym miejscu zaznaczyć, że ekrany OLED wykorzystujące polimery LEP często nazywa się w literaturze ekranami P-OLED (Polymer OLED), zaś te, które zbudowano na podstawie „krótkich” materiałów - ekranami SMOLED (Small Molecule OLED). Jednak w obu wypadkach przyjęło się zwykle korzystać z uproszczonej nazwy: OLED.