• benchmark.pl
  • Gry
  • Film Assassin's Creed, czyli skok wiary z twardym lądowaniem
Film Assassin's Creed, czyli skok wiary z twardym lądowaniem
Gry

Film Assassin's Creed, czyli skok wiary z twardym lądowaniem

przeczytasz w 5 min.

Twórcy filmu Assassin’s Creed chyba zbyt mocno uwierzyli w renomę znanej marki gier i zamiast miękko wylądować na stogu siana, roztrzaskali się o bruk.

Assassin’s Creed w czopku

Kiedy w 2007 roku niejaki Altair pojawił się na naszych konsolach, nikt chyba nie przypuszczał, że to początek czegoś wyjątkowego. Oczywiście, sama gra była naprawdę niezła, ale czy ktoś prognozował, że w ciągu następnej dekady stanie się ona pniem, z którego wyrośnie gąszcz kontynuacji, rozszerzeń, a nawet podseria platformówek o nazwie Assassin’s Creed Chronicles?

Assassin's Creed - skok wiary

Tym bardziej trudno było wtedy przewidzieć, że dziesięć lat po premierze protoplasty gier doczekamy się kinowego „wysokobudżetowca” o tej samej nazwie. A tak się właśnie stało i w momencie, kiedy cyfrowe przygody asasynów mają już chyba za sobą lata świetności (ale może się mylę), próbuje się reanimować tę formułę w ramach X muzy. 

Jednak film, mimo pokładanych w nim nadziei, nie zafundował nam ani istotnego poszerzenia znanego uniwersum, ani nawet opowieści równie ekscytującej, co cyfrowy pierwowzór. Prawdę powiedziawszy, jest to po prostu Assassin’s Creed w pigułce. A raczej, wybaczcie dosadność, w czopku.

Cisza przed nudą

Na sali kinowej milknie siorbanie z tekturowych kubków i chrupanie popcornu. Wszyscy zamierają bez ruchu, bo oto zaczyna się Assasin’s Creed. Po raz pierwszy na wielkim ekranie, po raz pierwszy w doborowej obsadzie… Jak gdyby w ogóle po raz pierwszy! Ta chwila domaga się ciszy. Mija pół minuty i… siorbanie z chrupaniem wraca do normy. Tyle było tego napięcia.

Dalej, niestety, jest jeszcze gorzej. W każdym razie przez pierwsze dwadzieścia minut, które trudniej strawić, niż kubeł prażonej kukurydzy popitej gazowanym cukrem w płynie. Głównie dlatego, że cała ta kinowa opowieść zaczyna się w sposób tak banalny i przewidywalny, jak to tylko możliwe.

Assassin's Creed - spowiedź

Pamiętacie początek Assassin’s Creed III albo jego następcy Black Flag. Ile tam było „nieoczywistości”, ile suspensu, ile zwrotów akcji… Mój Boże, nawet inauguracyjne przygody Altaira były bardziej zwodnicze w swojej pierwszej sekwencji, niż tegoroczny film o asasynach.

Ten ostatni zaczyna się w taki sposób, jak gdyby scenarzyści (o ile w ogóle byli obecni podczas produkcji, ale więcej o tym za moment) chwycili się pierwszego lepszego pomysłu, jaki przyszedł im do głowy i uznali go za tak genialny, że nie trudzili się wymyślaniem kolejnych.

Na szczęście, jeśli uda nam się nie zasnąć przez te pierwszych kilka scen, to później otrzymamy rekompensatę. Zdecydowanie zbyt skąpą, ale jednak.

Assassin's Creed - asasyni w czasach inkwizycji

Cotillard bierze Fassbendera 

Dość ogólników! Powiedzmy sobie, co drzemie w tym kinowym Assassin’s Creed. Wiemy, że Hiszpania, wiemy, że czasy inkwizycji, wiemy, że Cotillard, Fassbender i Irons. To jednak w najmniejszym stopniu nie wyczerpuje tematu. Bo przecież nie są istotne pojedyncze elementy układanki, ale obrazek, jaki da się z nich ułożyć.

Byłem niezmiernie ciekaw, jak do tego tematu podejdą autorzy filmowego Assassin’s Creed. Zwłaszcza, że miałem w pamięci te pełne podniecenia chwile, kiedy przed laty śledziłem perypetie wirtualnego Desmonda. 

Assassin's Creed - zakon Asasynów

Przypomnijmy: zwykły facet zostaje porwany przez tajemniczych templariuszy, którzy za pomocą Animusa odtwarzają przechowywane w jego krwi (czy raczej DNA) wspomnienia asasynów. Cała opowieść toczy się na dwóch planach – współczesnym i historycznym. A celem wszystkich knowań jest Jabłko Edenu.

To było coś! Jak więc wygląda opowieść w tegorocznym filmie? Czy dorasta do growej fabuły sprzed lat? Z pewnością twórcy robią wszystko, żeby tak się stało. Bo oto poznajemy zwyczajnego gościa, który zostaje uprowadzony przez nikczemnych templariuszy. 

Wszystko dlatego, że w jego krwi zakodowane są wspomnienia przodków. Na szczęście można je wyciągnąć za pomocą Animusa i tym sposobem odnaleźć – nie zgadniecie! - Jabłko Edenu. Dodam dla formalności, że sekwencje współczesne przeplatają się z historycznymi.

Assassin's Creed - jabłko Edenu

Jak więc widzicie, jesteśmy w domu. Szkoda tylko, że ten dom to przyprawiające o mdłości deja vŭ. Oczywiście, można powiedzieć, że ramowa konstrukcja wszystkich opowieści z serii Assassin’s Creed jest do siebie podobna, choć w tym przypadku aż nadto. Znajdzie się parę nowych motywów i zwrotów akcji, ale tyle, co kot napłakał.

Więcej nie powiem, żeby uniknąć spoilerów. Wprawdzie cały film jest tak przewidywalny, że sam robi za swój własny spoiler, ale zachowam recenzencką przyzwoitość i nie będę się do tego dokładał.

Ujmując rzecz jeszcze inaczej, niby to pozycja dla fanów Assassin’s Creed, bo mnóstwo w niej smaczków i aluzji adresowanych właśnie do tej grupy. Z drugiej jednak strony, tylko osoby nie znające ubisoftowego klasyka mogą znaleźć na kinowym ekranie coś świeżego. Ta sprzeczność jest trudna do zrozumienia i z powodzeniem może posłużyć za gwóźdź do filmowej trumny. 

Assassin's Creed - Fassbender jako asasyn

Albo gadamy, albo mordujemy

Podwójna konstrukcja całości, przeplatająca sekwencje historyczne ze współczesnymi, świetnie się sprawdzała w przypadku gier. Niestety, na wielkim ekranie jest zgoła inaczej. 

Dzieje się tak za sprawą mało wyszukanego podziału. Sceny z inkwizycyjnej Hiszpanii to w zasadzie tylko pretekst, żeby poskakać po dachach, a znowuż XXI-wieczna rama ogranicza się do długich rozmów tłumaczących całe zamieszanie. W każdym razie tak jest przez dużą część filmu.

A szkoda, bo przecież można było gęściej spleść intrygę i rozciągnąć ją na sześć wieków, łącząc to, co dawne i to, co dzisiejsze w skomplikowaną  maszynkę do produkcji suspensu. Tak się jednak nie stało.

Assassin's Creed - asassyn na koniu

Znajdziemy w filmie Assasin’s Creed trochę tego, co w grach z tej serii pokochaliśmy najbardziej, czyli mroczne machinacje i moralne szarości czy też rozgrywane między historycznymi postaciami gierki polityczne. Trzeba jednak wyraźnie podkreślić to okrutne, acz adekwatne słówko „trochę”.

Jest jeszcze, rzecz jasna, akcja. Ta, której symbolem stały się ukryte w rękawach ostrza i straceńcze skoki z wież. I to zdecydowanie największy plus tego filmu. Parę sekwencji pościgów przyprawiło mnie o dreszcze na plecach i niemal pozwoliło zapomnieć o niedoróbkach kinowego Assassin’s Creed.

Niemal! Bo nawet te tętniące adrenaliną momenty kuleją w tych miejscach, w których twórcy filmu próbują nas przekonać, że potrafią imitować znaną grę. W porządku, ja w to wierzę! Czy trzeba mnie o tym na okrągło zapewniać? Jak widać, innego wyjścia nie ma.  

Assassin's Creed - walka w Abstergo

Patrzcie, on skacze tak, jak skacze!

„TO JEST FILM OPARTY NA GRZE ASSASSIN’S CREED!” Taki napis mógłby migać przez cały czas trwania seansu. Na samym środku ekranu, pisany wielkimi literami. Zwłaszcza, że obrazy non-stop komunikują nam dokładnie to samo.

Kiedy główny bohater (a w zasadzie przodek głównego bohatera), hiszpański asasyn Aguilar, skacze z wysoka na jednego z templariuszy, możemy zobaczyć ze szczegółami, na zwolnionych zdjęciach, że dokonuje tego w identyczny sposób, jak bohaterowie gier Ubisoftu. 

Assassin's Creed - walka

To żaden wyjątek, bo takich momentów jest całkiem sporo. Zaryzykuję nawet twierdzenie, że przez połowę filmu napięcie buduje się wokół jakże wyrafinowanego pytania: kiedy wreszcie ten koleś skoczy z wieży na stóg siana?

Patrząc na te wszystkie wygibasy żywcem wycięte z gry, miałem wrażenie, że to już nie film, ale jakaś wielka celebra Assassin’s Creed. Ubisoftowy hit przegląda się w lustrze, a my mamy go oklaskiwać w akompaniamencie „ochów” i „achów”.

Assassin's Creed - efekt krwawienia

Moja prababcia, kiedy nagrano jej głos na magnetofonowej taśmie, nie mogła zrozumieć, jak to się dzieje, że mówi naprawdę, w rzeczywistości, a potem słyszy sama siebie z magicznej skrzynki. Było w tym coś z zachwytu. I mam wrażenie, że podobnie chcą nas oczarować twórcy Assassin’s Creed.

Jak gdyby mówili: „Pamiętacie, jak asasyni fajnie skakali w grze? Patrzcie, tutaj skaczą tak samo!”. Czasem nawet nie muszą skakać. Starczy, że stoją na dachu, a kamera wgapia się w nich przez dobre kilkanaście sekund, jak sroka w gnat.

Assassin's Creed - znani aktorzy

Szkoda, że równie dużo uwagi, co kalkowaniu growych akrobacji, nie poświęcono na przykład wypowiadanym przez aktorów kwestiom. Otóż, dialogi w filmie Assassin’s Creed są w pewien sposób… One plasują się… układają się… 

Krótko mówiąc, są do bani! Przepraszam, ale nie będę wertował Kopalińskiego w poszukiwaniu tego jednego jedynego słowa, które byłoby w stanie je trafnie określić, skoro serce już podpowiedziało, jakim zwrotem się posłużyć.

Assassin's Creed - kadr z filmu

Trójca Irons, Cotillard i Fassbender robi, co może, ale jak grać,  kiedy nie ma co grać? Wszystko jest sztywne i do bólu poprawne, jak rozprawka szóstoklasisty. Przez niecałe dwie godziny seansu napotkamy może z jednego onelinera, dwa żarty i ze trzy cięte riposty. A i one zostały wygrzebane z najniższych warstw scenariopisarstwa.

Przykro mi, ale samo kicanie po dachówkach  to trochę mało, żeby mnie zachwycić. Innymi słowy, nie liczy się tylko to, że z magnetofonu dobywa się głos. Ważne też, co ma do powiedzenia.

Assassin's Creed - Fassbender i Irons

Człowiek z krwi i siana

Gdyby się dobrze zastanowić, układana od dziesięciu lat przez serię Assassin’s Creed historia to całkiem wdzięczny temat do ekranizacji. 

Z jednej strony templariusze, którzy w sposób autorytarny walczą o pokój na świecie (można powiedzieć, że o władzę, ale właśnie ta niejasność pobudza wyobraźnię). Z drugiej – grupa bezideowych asasynów, która jakimś cudem wyrasta na pozytywnych bohaterów odwiecznego konfliktu.

Assassin's Creed - akcja filmu rozgrywa się w czasach inkwizycji

Starczy dorzucić do tego problem ludzkiej tożsamości, bo o to w końcu zahacza cała ta heca z zakodowanymi wspomnieniami, pochylić się nad historiozoficznymi dylematami, jakoś zahaczyć o sprawy teologiczne i można by sklecić z tego arcydzieło science-fiction.

Tymczasem twórcy filmu Assassin’s Creed zaprzęgają plejadę światowych aktorów do biegania po dachach i prawienia banałów. Gdzieniegdzie próbuje się to intelektualnie doprawiać, ale i tak całe danie pozostaje bez smaku. Czemu zresztą trudno się dziwić, skoro czuć na kilometr, że w tym wszystkim chodzi przede wszystkim o siano. W każdym znaczeniu tego słowa.

Assassin's Creed - z planu filmowego

Ocena końcowa:

  • widowiskowe sceny walk i pościgów
  • malownicze (choć nie do końca wykorzystane) krajobrazy XV-wiecznej Hiszpanii
  • doborowa obsada...
     
  • ...która robi co może, ale scenarzyści skutecznie podcinają jej skrzydła
  • drętwe dialogi
  • całość sprawia wrażenie zabawy w imitowanie gry

50%

Komentarze

13
Zaloguj się, aby skomentować
avatar
Komentowanie dostępne jest tylko dla zarejestrowanych użytkowników serwisu.
  • avatar
    adamgr
    7
    E tam, mogli zrobić 20 odcinkowy serial jak biega za znajdźkami :)
    • avatar
      Harmann
      4
      Byłem, widziałem, wynudziłem się. Za dużo współczesności, za mało średniowiecza. Film, który powinien być sensacyjno-przygodowy, został przegadany.

      Budżet filmu: 125 mln dolków. No, nie widać tych dolków. Chyba że połowa budżetu to gaże Fassbendera i Cotillard.

      Nie do końca wiadomo dla kogo ten film jest. Dla osoby z ulicy będzie niezrozumiały. Dla fana serii, zbyt trywialny.

      Zmarnowany potencjał. Zawiodłem się. Choć na tle "dzieł" Uwe Bolla to oscarowe kino :)
      • avatar
        PITUCH1
        3
        Gdyby nie te widoki , odpuścił bym sobie w połowie filmu !
        A gimbaza wie co to Assassin’s Creed , lub chociaż "skąd się to wzięło" ?

        Jakub czekam na recenzje "Passengers" , mi chciało się płakać, jak dzisiaj około 10:00 , gdy usłyszałem cover Haddaway'a ---
        Lost Frequencies - What Is Love 2016 , powinni tego kolesia zastrzelić ! . Znudziły mi się już covery, mixy, remix'y mix'ów,
        tak samo jak "siano" w kinach i grach (remake , remake'a remake'uje). Technologia do przodu , ewolucja umysłowa w tył !
        • avatar
          Fiona
          3
          Panowie,
          obrzucanie kogoś epitetami, żeby "bosze" broń nie odważył się mieć innego zdania niż nasze świadczy co najwyżej o tym iż obrzucający kandyduje do miana kabotyna roku....

          Na film się może wybiorę, acz recenzje nie zachęcają....
          Parafrazując pewnego satyryka iż tv nie jest po to żeby mieć oglądalność, a po to żeby mieć kasę z abonamentu.

          Filmy nie są po to żebyśmy je przeżywali, żeby były lub choćby ocierały się o sztukę, a po to żeby zarabiały ciężki pieniądz....

          Od lat tak nas kino maniaków traktują, godzimy się na ten poziom szmiry - to skąd nagle zdziwienie ???

          Serdeczności
          Fiona
          ;P
          • avatar
            Maciej Słaboszewski
            2
            Byłem na przedpremierowym pokazie dla prasy, przez większą część seansu nie mogłem wyjść z podziwu - jak oni (wytwórnia filmowa) mogli tak sknocić ten całkiem przyzwoity poniekąd scenariusz gry.

            Jedyne, co można było usłyszeć po seansie to.... ziewanie i niedowierzanie, że Michael Fassbender (który jest fantastycznym aktorem) zagrał w tym gniocie.

            Ładne widoki, niezła choreografia walk i to by było na tyle.

            115 minut chaotycznej papki; zawód.
            • avatar
              Marucins
              2
              A czego oczekiwali rozsądni gracze?
              Już wcześniej "krytycy" wypowiadali się na temat tego czegoś ale oczywiście zaślepiony motłoch zrugał ich wytykając że się nie znają, że nie mogą się wypowiadać nie znając świata AC blablablabla.

              Nie liczyłem na nic specjalnego. Ot kolejna ekranizacja gry/książki mająca przez swojego "pana" wydoić kasę z fanów.

              I tym razem misja zakończyła się (w sumie jeszcze trwa) sukcesem: http://www.boxofficemojo.com/movies/?id=assassinscreed.htm
              • avatar
                HomeAudio
                2
                Mi się podobał - przez sposób oddania średniowiecznego miasta. Było też trochę spektakularnych scen walk/parkouru. Jakiejś wybitnej fabuły się nie spodziewałem - bo to tylko ekranizacja gry (i to dokładnie taka "w pigułce"). Reasumując - czas upłynął mi bardzo szybko - co u mnie jest jednym z głównych wyznaczników jakości filmu ;)
                • avatar
                  Konto usunięte
                  1
                  Byłem w kinie z kilkoma znajomymi (z osobami które nawet nie grały w gre) i wszystkim się podobał tak samo ludzie którzy wychodzili z kina mówili że świetny film. Polecam oby więcej takich filmów.