Podsumowanie i mała przestroga

Kupując kartę graficzną na początek zorientujmy się jakim portem dysponuje posiadana płyta główna. Jeżeli jest to AGP, mamy dwa wyjścia – karty poprzednich generacji z tzw. drugiej ręki, dedykowane pod to złącze; lub też do czego Was namawiam – nieco „głębsza” modernizacja.

Wątpliwości inwestycji w stare złącze są oczywiste – od dłuższego czasu platformy  tego typu nie są już rozwijane, a ceny kart wyposażonych w złącza AGP znacznie wyższe od swoich „expresowych” odpowiedników. Obecnie dostępne na to złącze karty (dodajmy na rynku wtórnym), zdecydowanie nie należą do demonów wydajności, a biorąc pod uwagę ich możliwości, nie należą także do tanich.

Przed inwestycją w ten stary, „wymarły” już standard, warto więc dokładnie przeliczyć czy opłaca nam się jeszcze inwestować w „reanimację” takiego komputera, czy też zakupić nowocześniejszą płytę wyposażoną w port PCI Express x16, wraz z grafiką która nie dość że będzie wydajniejsza, to również znacznie tańsza i bardziej przyszłościowa.

Z kartami przeznaczonymi do pracy na magistrali PCI Express wiąże się także mała „nieścisłość” specyfikacyjna. Wszystkie nowe, dostępne dziś modele oraz niemal wszystkie płyty główne posiadają złącze PCI-E zgodne ze standardem 2.0.

Starsze rozwiązania bazujące na GeForce 6 / 7 oraz początkowo seria 8, jak również Radeony od X300-X800 po HD2000 posiadają złącza zgodne ze specyfikacją 1.0/1.1. W tym przypadku nie ma żadnych większych przeciwwskazań w stosowaniu zamiennie kart w standardzie 2.0 z płytą 1.1, jak i na odwrót – porty są ze sobą zgodne zarówno fizycznie jak i elektrycznie.
Różnica przekładająca się na wydajność obydwu standardów, przy zastosowaniu kart z dzisiejszych najpopularniejszych segmentów, zawiera się góra w kilku %, dużo więc na tym nie stracimy.

W przypadku kupowania karty pod kątem gier, kierujmy się prostą zasadą – kupujmy najmocniejszą kartę na jaką nas w danej chwili stać (chodzi o układ, nie producenta), dobierając jednocześnie jej wydajność do natywnej rozdzielczości posiadanego monitora.

Zachowajmy jednak pewien umiar w sytuacji, kiedy dysponujemy słabszym procesorem. W przypadku CPU poprzedniej generacji taktowanych zegarem od 2 do 2,6GHz optymalny wybór może stanowić GeForce 9600GT lub Radeon HD3870, ale to też w zależności od przekątnej matrycy naszego monitora. Im wyższa przekątna, tym swobodna gra w rozdzielczości natywnej, wymaga mocniejszej karty.
Takie procesory można więc łączyć i z kartami pokroju Radeon HD4850 czy GeForce 9800GTX+, choć do końca ich mocy raczej nie wykorzystamy.

Najwydajniejsze serie kart, dodajmy zupełnie wystarczające do dzisiejszych gier, pokroju GeForce GTX260, czy Radeon HD4870 powinno się „wspomagać” procesorem o taktowaniu przynajmniej 3 lub więcej GHz.

Produkty przeznaczone dla entuzjastów, takie jak GeForce GTX280 oraz Radeon HD4870X2 nie obrażą się za to na podkręcone do przynajmniej 4GHz dwu- lub czterordzeniowe CPU intela z architekturą Core, czy też dobrze podkręcające się Phenomy II na jądrach Deneb i Heka.

Na koniec mała przestroga. Nie wybierajmy kart jedynie na podstawie wyższego numerka w oznaczeniu (najbardziej „drastyczny” przykład: GeForce 8800GTX vs. 9600GSO), bądź też większej pojemności pamięci, aniżeli będziemy w stanie wykorzystać. To jedne z wielu najczęściej popełnianych błędów podczas kupna karty graficznej.

Pamiętajmy, uśmiechające się do nas z kolorowych pudełek cyferki, nie zawsze oznaczają teoretycznie wyższą wydajność. Producenci ostatnio dosyć nagminnie kuszą klientów umieszczaniem niebotycznie pojemnych modułów ram w produktach typowo budżetowych, w których taka pojemność nie będzie miała okazji nigdy zostać wykorzystana. Zwracajmy zatem uwagę na to co kupujemy i przed decyzją przeglądnijmy dokładnie testy w sieci, czy prasie branżowej, a w razie dalszych wątpliwości zwróćmy swą uwagę w kierunku forów dyskusyjnych, gdzie bardziej doświadczeni użytkownicy wspomogą nas swoją cenną poradą.