Trafiony, zatopiony!

Dążenie do perfekcji w World of Warships

Schody zaczynają się po kupnie okrętu wyższego poziomu, do czego dochodzimy już po stoczeniu kilku bitew, przynoszących kredyty i punkty doświadczenia. Wtedy to można stanąć w szranki z innymi graczami. Tu niemal każdy błąd spotyka się ze stosowną odpowiedzią. Gdy stawiając pierwsze kroki w rozgrywce, ruszyłem z okrzykiem „cała naprzód” przed siebie, szybko przekonałem się, że przeciwnicy też chcą wygrać i po wypatrzeniu mojego samotnego statku, skupili na nim całą siłę rażenia.

Mechanika gry i większe doświadczenie innych graczy szybko nauczyły mnie obrania odpowiedniej strategii dla każdego typu jednostek. Już po pierwszej poważnej bitwie nauczyłem się nie pchać środkiem mapy, tylko trzymać się grupy, flankując przeciwnika. Do tego, szybko wyrobiłem w sobie odruch celowania nie prosto we wroga, a przed niego – porównując prędkość okrętu i czas lotu pocisku, tak aby zaliczyć możliwie dużo trafień.

Poza rozwijaniem własnych umiejętności, zajmujemy się tu także rozbudową floty. Ten element nie różni się prawie niczym od innych produkcji Wargamingu. Mamy więc drzewko technologii, podzielone w tym wypadku na USA, Japonię, ZSRR i Niemcy. Kolejne ulepszenia odblokowujemy za zdobyte w bitwach doświadczenie i wykupujemy za posiadane kredyty. Musimy także dbać o uzupełnianie amunicji i sprzętu naprawczego. Grając zdobywamy doświadczenia dla dowódców okrętów, dzięki któremu otrzymują umiejętności pomagające w walce.

Warto wspomnieć też o zmianie w płatnych elementach i koncie premium. Choć te opcje rzeczywiście są dostępne, to nie dają odczuwalnej przewagi. Oczywiście, za odpowiednią opłatą szybciej zarabia się kredyty i punkty doświadczenia, jednak nie jest to nic, czego nie dałoby się osiągnąć normalną, darmową grą. Podobnie, kosztujące realne pieniądze okręty mogą bez problemu dostać łupnia od podstawowych jednostek, dowodzonych przez wprawnych dowódców. Wargaming zadbał o to, aby ewentualne dodatki nie miały większego wpływu na grę.

Siła to nie wszystko

Zdecydowanie najmocniejsze uczucie po sesji w World of Warships to świadomość potęgi prowadzonych maszyn. Warto jednak zwrócić uwagę na inne aspekty „statków”, jak choćby pieczołowitość z jaką odwzorowano wszystkie modele występujących tu okrętów. Co prawda na maksymalnych zbliżeniach widać, że tekstury nałożone na okręty nie zostały stworzone w wysokiej rozdzielczości, ale cała reszta drobiazgów jest tu na swoim miejsce. Twórcy wielokrotnie informowali zresztą, że każda jednostka powstała w oparciu o prawdziwe plany konstrukcyjne. 

Olinowanie, szalupy, rdza na kadłubie, układ dział, wyrzutni torped – to wszystko tu jest, wraz z całą masą innych, pomniejszych szczególików. Całość wizualnie wypada więc bardzo dobrze. Polskich graczy szczególnie ucieszy zapewne obecność w grze niszczyciela ORP Błyskawica. Oczywiście niemal idealnie odwzorowanego.

W bitwach ważne jest też udźwiękowienie. Zdarza się, że szybciej słyszymy wrogi wystrzał, niż widzimy jednostkę, która posłała salwę w naszym kierunku. Często też chcemy ostrzec kompanów przed niebezpieczeństwem, wykorzystując szybką komendę głosową. Dopracowanie tego typu elementów nie zakrawa na sztukę artystyczną, jednak w tym przypadku zostały one po prostu dobrze wykonane. Nie przeszkadzają w rozgrywce, a klimatu całości dodaje zagrzewająca do walki muzyka, odtwarzana w porcie, gdy akurat nie toczymy bitwy.

Czas wyruszyć w morze!

World of Warships to bardzo miła niespodzianka. Po wielu miesiącach grania w „czołgi”, nie spodziewałem się, że klon tej gry może zrobić na mniej dużo lepsze pierwsze wrażenie, niż pierwowzór. Odpowiedzialni za serię zdają się uczyć na błędach. Gra jest dużo bardziej przystępna dla początkujących graczy. Nie ma także frustracji wynikającej z tego, że wróg z niewiadomych powodów jest od nas dużo silniejszy – jeśli przegrywamy, to dokładnie wiemy dlaczego.

Praktycznie jedyna większa uwaga jaką mam do rozgrywki, to brak widoczności okrętów. W przypadku czołgów i zalesionych map dało się to wyjaśnić kamuflażem. Gdy jednak przed nami jest aż po horyzont tafla morza, a my nie widzimy wrogiej jednostki, aż do momentu gdy któryś z sojuszników podpłynie bliżej by ją wykryć, nie sposób nie zauważyć pewnej nielogiczności. Oczywiście, gdyby kwestię tę rozwiązano inaczej i każdy znałby swoją pozycję od początku, gra mogłaby być zwyczajnie nudna i polegałaby na zabawie w ostrzał i podchody w szachowym tempie.

Tak naprawdę jednak, wszystkie rozwiązania – nawet te nie zawsze logiczne – składają się tu na niezwykle emocjonującą rozgrywkę. World of Warships to coś więcej, niż tylko sieciowa strzelanka z wykorzystaniem potężnego arsenału. To prawdziwa gra taktyczna, w której trzeba wykazać się nie tylko refleksem, ale i pomysłem na prowadzenie potyczek. Tu nie da się czaić po krzakach i za budynkami by na moment wysunąć się zza osłony, oddać strzał i schować się ponownie. Okręty to już wyższa szkoła jazdy. Nie wierzycie? No to sami sprawdźcie. Warto.

Ocena końcowa:

• odczuwalna moc potężnych okrętów wojennych
• możliwość gry kooperacyjnej przeciwko botom
• dobrze odwzorowany wygląd jednostek
• świetny klimat wielkich bitew morskich
• mnóstwo drobnych smaczków graficznych
• wciąga na długie godziny
• dodatkowe, płatne bonusy nie gwarantują zwycięstwa

• powtarzalność rozgrywki może odstraszyć
• drobne, nielogiczne rozwiązania

• Grafika:
   dobry
• Dźwięk:
   dobry
• Grywalność:
  dobry plus

90%