Historie myszą i padem pisane: Wspominamy Mafia: The City of Lost Heaven
Gry komputerowe

Historie myszą i padem pisane: Wspominamy Mafia: The City of Lost Heaven

przeczytasz w 5 min.

Kto nie zna Mafii, temu końska głowa pod kołdrę. 12 lat temu Czesi z Illusion Softworks złożyli graczom propozycję, której do dziś dzień nie można odmówić!

Ważne jest, aby umieć zachować równowagę. Równowaga – to dobre słowo. Bo facet, który chce zbyt dużo od życia ryzykuje, że straci absolutnie wszystko. Natomiast facet który zbyt mało chce, może w ogóle nic nie dostać. ~ Thomas Angelo

Pamiętam, jak ongiś na niemal każdej z podstawówkowych przerw toczyliśmy z kolegami zażarte dyskusje o to, która z gier jest lepsza – GTA III, czy też może Mafia. I chociaż dzisiaj zestawienie najnowszych reprezentantów tych dwóch serii wydaje się już prawie niemożliwe, kiedyś przed najbliższymi ziomkami twardo należało określić, czy kumplujesz się z Claude Speedem, czy też Thomasem Angelo. Raczej nie przesadzę w tym miejscu pisząc, iż życiowe dzieło studia Rockstar z każdą kolejną odsłoną umacniało swój status hegemona „tych gier, co to w nich można chodzić po mieście i ukraść samochód”. Dwanaście lat temu moje serce i dusza całkowicie należały jednak nie do Liberty City, a pełnego uroku Lost Heaven.

Mafia: The City of Lost Heaven menu

Lepiej do tego przywyknij

Kiedy to 27 listopada 2002 roku Mafia wkroczyła dumnie na półki sklepowe machając do polskich graczy uzbrojonym Tommy Gunem, jej największy konkurent wojował już na rynku od troszkę ponad 5 miesięcy. Trzeba jednak w tym miejscu dodać, iż był to konkurent ustalony przez świadomość poniektórych graczy (i media?) nieco niesłusznie. W dalszym ciągu będę bowiem szedł tu w zaprarte, iż opowieść o biednym taksówkarzu, który stał się gangsterem była zupełnie innym doświadczeniem, niż typowe dla Grand Theft Auto rozróby. Dla czeskiej ekipy bowiem liczyła się przede wszystkim historia, nie zaburzona wywijasami gracza „na mieście” pomiędzy kolejnymi misjami głównego wątku fabularnego. Historia, która potrafiła chwycić za serce i wykreować postacie niezależne z krwi i kości. Twoich własnych chłopców z ferajny.

Mafia: The City of Lost Heaven jazda po mieście

Paulie, Sam i Tommy, bo tak zwały się te niepokorne chłopaki, poznali się w dosyć nadzwyczajnych okolicznościach. Kiedy ten trzeci zaznawał chwil relaksu na postoju dla taryfiarzy przypalając ćmika i sprawdzając stan techniczny swojego wozu, dwóch pierwszych uczestniczyło wówczas w raczej niebezpiecznej przejażdżce po okolicy, w której to jeden samochód ucieka przed drugim, a w powietrzu lata całkiem sporo ołowiu. W finale fura gangsterów odmawia w końcu posłuszeństwa, a Sam zgrania kulkę – na całe (nie)szczęście bardzo blisko oazy ciszy i spokoju Thomasa.

Mafia: The City of Lost Heaven pojedynek

Dokładnie w ten sposób rozpoczyna się tu pierwsza misja, w której to naszym zadaniem było odznaczenie się ponadprzeciętnymi umiejętnościami prowadzenia auta, zgubienia pościgu i odstawienia chłopaków do ich bazy – słynnego już baru Salieriego. Talent Tomasza nie pozostaje wówczas niezauważony, jednak skromnenu taksiarzowi nie w głowie balety z gangsterami. Niemniej jednak, nękany przez drabów z konkurencyjnej „rodziny” (z której to szpon wyrwał noc wcześniej dwóch, największych soldatów Salieriego), chcąc nie chcąc schronienia szukać będzie musiał u swoich nowych, przestępczo zorganizowanych przyjaciół. Właściwa opowieść zaczyna się jednak wiele lat później – w momencie, w którym Angelo prowadzi pertraktacje z przedstawicielem władz pragnącym przyskrzynić jego pracodawcę. Spotykamy się więc tu z typową retrospekcją, krok po kroku i misja za misją odkrywając, dlaczego były taksówkarz właśnie próbuje stać się byłym gangsterem.

Mafia: The City of Lost Heaven filmik

Świetny interes

Jeśli jakimś cudem nie znacie odpowiedzi na to pytanie, szczerze zachęcam Was do jej samodzielnego uzyskania. Piękna liczba 21 obecnych w Mafii zadań-misji nie tylko zgrabnie podsunie ją pod Wasz nos, ale i również zapewni zestaw zróżnicowanych i zapadających w pamięci wrażeń. Obicie twarzy lokalnym cwaniaczkom, kradzież supersamochodów lat 40 ubiegłego wieku, udział w wyścigu z prawdziwego zdarzenia czy eliminacja niewygodnego polityka – brak różnorodności w rozgrywce zdecydowanie nie jest elementem składowym tej ponadczasowej produkcji. I chociaż pozbawionego właściwej akcji i nieco bezsensownego ujeżdżania z jednej strony miasta na drugą (a także poza nie) momentami bywało w kampanii nieco zbyt dużo, urok tętniącej życiem metropolii w pełni wynagradzał nam ten trud.

Mafia: The City of Lost Heaven miasto

Jeśli komuś zaś zwiedzania ciągle było mało (czemu w ogóle się nie dziwię), w menu produkcji czekał na nas jeszcze tryb Jazdy Swobodnej. Gracze łaknący adrenaliny i nie zadowalający się przejażdżkami tramwajem po Little Italy z pewnością jednak o wiele lepiej czuli się w jego Ekstremalnej odmianie (Free Ride Extreme), gdzie ekipa z Illusion Softworks powrzucała spory zestaw nieźle pokręconych wyzwań. Za ich ukończenie każdorazowo w łapska wpadał nam prototypowy model absolutnie odjechanej fury, którą to przetestować można było na jednej z wielu ogromniastych ramp i wyskoczni, pobudowanych na skrzyżowaniach w tym nietuzinkowym trybie rozgrywki. I chociaż był to tylko rozładowujący emocje po naprawdę ostrym finale gry dodatek, sam na tych szaleństwach po Lost Heaven spędziłem chyba połowę swojego dzieciństwa.

Mafia: The City of Lost Heaven pościg

Zatopioną w czekoladzie wisieńką na tym i tak już przepysznym torcie była (jak i w dalszym ciągu jest) świetna oprawa audiowizualna produkcji. Osobiście poczułem się nieźle zaskoczony, jak wdzięcznie zestarzał się w tym temacie jeden z moich ulubionych tytułów, uśmiech politowania na twarzy malując mi wyłącznie - nomen omen - facjatami poszczególnych postaci. Co prawda występujące tu oświetlenie na nikim nie zrobi już dzisiaj wrażenia, a doczytujący się regularnie horyzont w parze z zestawem okazjonalnych tekstur niskiej rozdzielczości to również nie miód i malina, jednak w dniu swojej premiery Mafia była prawdziwą, graficzną perłą. Muzyka zaś, skomponowana przez Vladimira Šimůneka, jak kopała zadek 12 lat temu tak robi to z nie mniejszą skutecznością i dzisiaj, bo mistrzostwo tej kategorii nie może się po prostu zestarzeć – nie ważne czy mówimy tu o stworzonym na potrzeby gry motywie przewodnim, czy też oryginalnych utworach z epoki przewijających się podczas rozgrywki.

Śmierć sztuki

Dzisiaj, Mafia: The City of Lost Heaven to dla mnie prawdziwa studnia bez dna w temacie niezapomnianych chwil i wrażeń. Randka z Sarą, córką barmana z lokalu Salieriego, przejazd zaminowaną ciężarówką w celu zdobycia Masseur Taxi w Free Ride Extreme, tysiące postów na temat gry stworzonych na forum Mafia Page (pamięta ktoś jeszcze?) czy też seria nieudanych zamachów na Morello – lista mogłaby ciągnąć się tak niemal w nieskończość. I chociaż zdawałoby się, iż jedyne co w tym momencie nam pozostaje, to odpalić nieśmiertelny klasyk Maryli Rodowicz i ze łzami w oczach zaśpiewać „Ale to już było...”, rzeczywistość jest w istocie o wiele bardziej radosna. A wszystko dzięki temu, iż historia Thomasa Angelo to tak samo cudowne przeżycie dzisiaj, jak i ponad dekadę temu. Sprawdźcie zresztą sami!

Czy wiesz, że:

Don Peppone, a więc capo di tutti capi rządzący w Lost Heaven do roku 1920, a dobrze wspominany przez Dona Salieriego jako silny przywódca, w istocie zginął z ręki swoich dwóch capo regime: przyszłego Dona Morello oraz Dona Salieriego. Po jego zabójstwie miasto podzielone zostaje między dwóch zdrajców, a ich dalsze losy poznajemy już w samej grze.

Większość występujących w grze postaci stanowi kalkę gangsterów z filmu Chłopcy z Ferajny Martina Scorsesse. Dla przykładu – główny bohater, Thomas Angelo, to odpowiednik filmowego Henry’ego Hilla.

Obecny w mieście Hotel Corleone to bezpośrednie nawiązanie do mafijnej rodziny z trylogii Ojca Chrzestnego.

Nazwy niektórych samochodów z trybu Jazdy Ekstremalnej nawiązują do muzyki, np. samochód Bob Mylan od Boba Dylana czy samochód Flower-Power w stylu hipisowskim.

Mężczyzna, który sprzedaje nam whisky w misji „Świetny interes!” nazywa się William „Bill” Gates.

W pewnym momencie gry miejsce ma nieudany zamach na Dona, w którego realizacji pomaga zdrajca-szofer Carlo. Identyczną sytuację napotykamy w Ojcu Chrzestnym, gdzie Carlo, szwagier Sonniego (ówczesnego Dona rodziny), również pomaga konkurencyjnej organizacji w zamachu na męża swojej siostry.

W mojej ukochanej misji, „Wszystkiego Najlepszego”, broń potrzebną do realizacji zadania odnajdujemy za spłuczką, w toalecie na statku. To kolejne nawiązanie do Ojca Chrzestnego - Michael Corleone zabijając Solozza i kapitana policji przy pomocy broni, którą również kilka chwil wcześniej wyciąga zza spłuczki w toalecie restauracji.

Słynny ze względu na swój poziom trudności wyścig obecny w grze gości same sławy muzyki death metalowej – imiona i nazwiska jego uczestników (takie jak np. Chris Barnes czy Mark Greenway) to autentyczni muzycy reprezentujący ten nietuzinkowy gatunek.

Ciekawostka

Nawiązań do Ojca Chrzestnego nigdy za mało! Kojarzycie misję „Szczęściarz”, w której to naszym zadaniem jest podłożenie bomby pod furę Morello? W wyniku przypadku do pojazdu wsiada tam niestety jego dziewczyna – zupełnie jak w filmie, kiedy to zaminowany samochód Michaela Corleone uruchamia nie on sam, a jego żona.

Ciekawostka

Na koniec, jako dodatek, garść tradycyjnej terminologii związanej z przestępczymi strukturami przedstawionymi w kultowej grze Illusion Softworks. Znałeś wszystkie z tych haseł?

  • Capo di tutti capi – Tego tłumaczyć chyba nie trzeba: słynny "szef wszystkich szefów".
  • Capo di capi re – Tytuł przysługujący starszym bądź emerytowanym członkom „rodziny”, oznaczający "króla - szefa wszystkich szefów". Przykład z gry: Don Peppone - gdyby żył.
  • Capo crimine – A więc "szef przestępców", znany szerzej jako don – głowa rodziny przestępczej. Przykład z gry: Ennio Salieri, Morello.
  • Capo bastone – Czyli "młot" lub "podszef" – druga osoba w hierarchii „rodziny” zaraz po donie. Przykład z gry: Thomas Angelo.
  • Consigliere – doradca. Przykład z gry: Frank Colettii.
  • Capo regime – Jeden z dowódców, zarzajądzający własną drużyną (regimentem), w skład której wchodzi ok. dziesięciu sagrriste. Przykład z gry: Paulie, Sam.
  • Sgarrista / soldati – „żołnierz”, członek mafii zajmujący się wykonywaniem zleceń.
  • Picciotto – ranga poniżej żołnierza, osoba na której barkach spoczywa wykonanie drobnych przysług i zleceń dla „rodziny”.
  • Giovane d’onore – Czyli członek honorowy, pomocnik, przeważnie osoba nie będąca z pochodzenia Włochem.

Komentarze

27
Zaloguj się, aby skomentować
avatar
Komentowanie dostępne jest tylko dla zarejestrowanych użytkowników serwisu.
  • avatar
    Konto usunięte
    21
    Fajnie było sobie wspomnieć dobre czasy, dzięki autorze :)
    • avatar
      Revo Nize
      14
      Tak, ta giera to było coś, wyścig bolidem będę pamiętał do końca życia. Free ride extreme też rządził, lol z kolesia w bokserkach w czerwone grochy, któremu paliły się pięty od grzania po asfalcie. Dwójka, choć zacna, to jednak trochę gorsza moim zdaniem od pierwszej części.
      • avatar
        Konto usunięte
        9
        To była i jest WYBITNA GRA.
        • avatar
          pietrov
          7
          Łezka w oku się kręci
          • avatar
            DyndaS
            6
            Gra wyborna. Jeśli chodzi o dwójkę, to była jak dobry film. Nie mogę się doczekać kolejnej części :)
            • avatar
              moorell
              5
              Przyłączam się do aplauzu - jedna z najlepszych gier w jaką w życiu grałem.
              • avatar
                mordehigh
                5
                moim zdaniem mafia 1/2 to najlepsze gry w ogóle :) jak włączy się grę to człowiek ma odczucie jak by się przenosił w czasie , serio , kto grał ten wie o czym mowa
                • avatar
                  Konto usunięte
                  4
                  Małe zastrzeżenie co do tekstu: w pierwszej misji to Paulie dostał kulkę, a auto się nie zepsuło lecz zostało rozbite. Poza tym świetny tekst, fajnie powspominać :)
                  Świetna gra, dla mnie najlepsza w jakie grałem. HD Remake tej gry byłby czymś wspaniałym
                  • avatar
                    SpioH
                    4
                    AAaaaaaaa MAFIA, gra WSZECH CZASÓW, zaraz za nią na mojej liście gier plasuje się GTA IV. Dla mnie po prostu NIE MA lepszej gry od starej poczciwej ŚWIETNEJ MAFII. Ciekawostka poza fabularna, gdy skręcicie koła w samochodzie i wysiądziecie one DALEJ SĄ SKRĘCONE. DO DZIŚ nie widziałem w ŻADNEJ GRZE (możliwe że w MAFII 2 było ale nie pamiętam) tego, koła zawsze się ustawiają do jazdy na wprost. Powiecie że czepiam się i że to jest bez znaczenia A JEDNAK, to ukazuje JAK BARDZO DOPRACOWANA była MAFIA (i dalej jest). Oczywiście pamiętny wyścig, "zęby mleczne" na nim zjadłem i to jeszcze PRZED patchem ułatwiającym (nie wiem kto by chciał go wgrywać) i smak wygranej na ostatnich metrach. Niezapomniane :D Chciałbym aby zrobili remake w HD, tylko tekstury polepszone i NIC więcej, skory byłbym zapłacić PEŁNĄ CENĘ jak za nową grę ;]
                    • avatar
                      4
                      Skoro rozmawiamy już o takich detalach - Mafia to również jedyna gra, w której istniała możliwość opuszczenia samochodu z wyłączonym, bądź pozostawionym "na chodzie" silnikiem (przynajmniej ja sam innej nie znam).

                      O ile nie myli mnie pamięć, zaraz po przycisku odpowiedzialnym za opuszczenie auta należało wówczas jeszcze wcisnąć gaz - Tomasz wyskakiwał z fury, a pojazd kopcił sobie dalej.

                      To były czasy :)
                      • avatar
                        aavil
                        4
                        Ta gra to absolutny 10/10 diament.
                        • avatar
                          khazad92
                          3
                          Wyścig w Mafii to był prawdziwy wrzód na tyłku. Nie pamiętam ile razy zaczynałem ta misję gdy grałem pierwszy raz. Ale radość z pierwszego miejsca i te emocje- nie do opisania!
                          • avatar
                            3
                            Z braku wiary sprawdziłem przed chwilą filmik otwierający pierwszą misję i zaiste - masz rację! Sorki za pomyłkę, to chyba przez te emocje :)
                            • avatar
                              Ardoos
                              3
                              @SpioH
                              Tak samo było w przypadku hamulca ręcznego, gdy trzymałeś wychodząc z samochodu, później nie można go było zepchnąć do morza ;) A z tymi skręconymi kołami, ostatnio zauważyłem w Watch Dogsie. To są tylko detale, ale dopełniają całości tej świetnej produkcji, oczywiście mowa o Mafii, a nie WD.
                              • avatar
                                Revo Nize
                                2
                                Właśnie sobie uświadomiłem, że to była chyba pierwsza gra na PC, w której można było prowadzić ostrzał kucając za osłoną. Ok, w Another World też to było i to dużo wcześniej, ale to jednak nie to samo:)
                                • avatar
                                  Konto usunięte
                                  1
                                  Mafia - jedna z najlepszych gier na PC'ta w ogóle!
                                  • avatar
                                    Konto usunięte
                                    -1
                                    Na pewno lepsza jak dwójka, ale i tak średniak. Model jazdy na plus, klimat( jazda przez któryś most - portal do lat 30 ;), ale to wszystko. 7/10.
                                    • avatar
                                      moho_pl
                                      -4
                                      a ja taki offtop troszkę, dlaczego cisza na temat teasera Doom'a 4 na YT który pojawił się 10 czerwca?
                                      • avatar
                                        asffaf
                                        0
                                        Pamiętam jak pierwszy raz gre skonczylem. Klaskalem jak głupi przed ekranem komputera. Świetnie gdyby wydali ta gre na iosa czy androida.
                                        • avatar
                                          Bajzer
                                          0
                                          Do tego zestawienia WD, Mafia, Mafia 2, GTA 4 dodałbym jeszcze Ojca Chrzestnego (The Godfather)- ale tylko jedynka. To są jedyne gry które przechodziłem dwa razy.
                                          • avatar
                                            Lightning
                                            0
                                            Wielki szacunek za pamięć. Przeszedłem Mafię ponad 5 razy (2 FRE / JE w całości tylko 2) i nie znalazłbym tego błędu.
                                            • avatar
                                              Lightning
                                              0
                                              Komentarz do kolegi o nicku MatiXF1 (jeśli jakiś redaktor mógłby go przenieść to byłbym wdzięczny).
                                              • avatar
                                                Konto usunięte
                                                0
                                                W tamtych czasach to był kosmos a nie miała wcale kosmicznych wymagań sprzętowych. Obowiązkowa pozycja każdego gracza i nawet ci młodsi nie powinni narzekać że grafika nie taka. Grafika jak dla mnie dalej ok a to co najważniejsze w grze czy filmie czyli fabuła 10/10
                                                • avatar
                                                  steelek
                                                  0
                                                  Cholera wyscig pamietam... szukalem cheatów i innych takich zeby tylko go ukonczyc bo mnie szal bral. Albo jezdzilem zbyt wolno albo walilem dzwona gdzies. Pamietam ze jezdzilem pod prad i strzelalem do tych samochodow zeby je rozwalic zanim ukoncza wyscig. Na koncu po prostu przejechalem wyscig jadac mozliwie najszybciej ale jednoczesnie zachowujac pelna ostroznosc :D

                                                  Pamietam jak jezdzilem po miescie to na manualnej skrzynii i do zmiany biegow uzywalem przycisku sprzegla :D
                                                  • avatar
                                                    Piotr Potarzycki
                                                    0
                                                    Pamiętacie papierową mapę dołączoną do gry?:) Jak tylko znajdę chwilę czasu, to odkurzę tego klasyka.
                                                    • avatar
                                                      Konto usunięte
                                                      0
                                                      Mi ta gra się nie podobała i skończyłem właśnie na pierwszej misji .