Ojciec Chrzestny II -hit czy shit - recenzja gry.

Ostatnimi czasy coraz bardziej rosnącą popularnością cieszą się gry gangsterskie, dzisiaj postanowiłem prześwietlić jedną z nich i sprawdzić czy na ona szansę konkurować z takimi matkami jak GTA IV czy nadchodząca Mafia II.

Hit czy shit takie pytanie chodziło mi po głowie w trakcie instalacji gry, do którego stwierdzenia jej bliżej ? dowiecie się czytając całość recenzji.

W grze Ojciec Chrzestny wcielamy się w role Dominica Corleone, któremu po ewakuacji z ogarniętej zamieszkami Kuby przekazano rodzinne interesy.  Na początku gry da się odczuć małe nawiązanie do popularnej serii The Sims, na wzór której tworzymy kreacje naszego bohatera.

Po małym prologu na Kubie grę rozpoczynamy od rozwoju swojego imperium w Nowym Jorku, dysponując jedynie jedną siedzibą. Gra mimo swojego rozmachu i podejmowanej tematyki jest dość schematyczna, co powinno znacząco wpływać na szybkie znudzenie rozgrywki, nic jednak mylnego, po kilku godzinach spędzonych z grą miałem ochotę grać nadal.

Sama fabuła gry jest dość ciekawa nawiązuje bowiem do filmowej trylogii Ojciec Chrzestny, w grze wykorzystano głosy i wizerunki niektórych aktorów filmowych. Jednak mała to pociecha przy dużej liniowości gry, bowiem cały schemat dotyczy jednego postępowania: rekrutowania nowych członków rodziny, przejmowania lokali rywali oraz końcowa ich eliminacja poprzez wysadzenie ich głównej rezydencji, ot cały schemat gry oczywiście w wielkim skrócie.

Sama gra stara się nawiązywać między innymi do serii Grand Theft Auto oferując przy tym dużą swobodę działania , ponadto gra zawiera elementy taktyczne które niekiedy są niezbędne do ukończenia gry.

Jak to zwykło bywać w produkcjach mieniących się mianem godnych konkurencji z serią GTA powinniśmy uraczyć olbrzymi obszar naszych działań, niestety Ci którzy liczyli na to bardzo będą zawiedzeni bowiem gra oferuje nam jedynie trzy lokacje: Nowy Jork, Floryda oraz Kuba. Tereny samych miast również nie są zdumiewające, próżno jest tu szukać wielu ciekawych lokacji, możemy tu jedynie zwiedzić lokale rywali oraz kilka neutralnych obiektów którymi są szpital, komisariat policji, bank oraz lotnisko dzięki któremu możemy poruszać się pomiędzy poszczególnymi miastami.

W lokalach które możemy zająć panuje na szczęście mała różnorodność ponieważ dzielą się one na kilka kręgów przestępczych z których czerpiemy zyski, za posiadanie wszystkich lokali z danego kręgu otrzymujemy specjalne bonusy.

Aby wyeliminować daną rodzinę musimy stopniowo przejmować jej interesy w czym niezbędny może się okazać odpowiedni dobór członków rodzinny, wybierać możemy z kilku profesji : osiłek, spec od podpaleń, wyburzeń, inżynier, kasiarz czy lekarz. Każda z tych profesji cechuje się innymi umiejętnościami które są zastrzeżone dla danej grupy np. lekarz potrafi reanimować rannych, (bez obawy śmierć nam nie grozi bowiem każdo razowo lądujemy w szpitalu i musimy rozpoczynać całą akcję od nowa) natomiast inżynier potrafi otwierać zamknięte drzwi, odcinać zasilanie czy przecinać ogrodzenie. Każda z tych profesji jest przydatna w grze, jednak wszystkich zabrać ze sobą nie możemy, maksymalnie mogą nam towarzyszyć trzy osoby. Dobrą strategią gry jest branie ze sobą do przejęcie silnie strzeżonego lokalu trzech osób a resztę wysłać do słabo strzeżonego.

Przejmowanie lokali odbywa się również według jednego schematu najpierw pokonujemy jego ochronę a następnie zastraszamy jego właściciela, im bardziej go zastraszamy tym możemy liczyć na większe udziały w zyskach, musimy jednak uważać by nie przesadzić, gdyż możemy stracić wszystko.

Po przejęciu lokalu obsadzamy go ochroną bądź też członkami naszej rodziny.

Gdy przejmiemy wszystkie lokale sąsiada możemy zaatakować jego rezydencję, którą możemy przejąć w jeden sposób wysadzając ją w powietrze, kiedy tego dokonamy dana rodzina przestaje istnieć. Oczywiście musimy być przygotowani na ataki obcych rodzin które często potrafią atakować kilka lokali na raz.

Oprócz głównych założeń gry do dyspozycji otrzymujemy również zadania poboczne o ile je tak można nazwać, gdyż dotyczą one przysług wobec przechodniów, funkcjonariuszy policji oraz urzędników, którzy oferują nam w zamian za pobicia, zabójstwa czy kradzieże pieniądze, przysługi do których zalicza się szybsze wyzdrowienie, zwolnienie z aresztu naszych ludzi oraz odwołanie policji. Niektórzy natomiast oferują informacje jak wyeliminować na zawsze członków wrogiej rodziny, gdyż zwykłe zabójstwo sprawia ,że rywal ląduje najczęściej w szpitalu.

Rozwój postaci jest również mizerny, gdyż daje nam możliwość jedynie kupna nowych broni, poszczególnych umiejętności oraz awansu naszych ludzi w hierarchii rodzinny, to wszystko wygląda dość blado na tle konkurencyjnych tytułów.

Grę uprzykrza również dziwaczny model jazdy samochodem, ucieczki przed policją są zbyt proste jak na grę tego formatu.

Wydaje się ,że na korzyść gry powinna przemawiać grafika jednak i tutaj kokosów nie oczekujmy gdyż gra oferuje dość słabą oprawę wizualną jak na te czasy, próżno tutaj szukać niezapomnianych widoków, czy pięknych modeli budynków, samochodów czy choćby samych postaci.

Słowem podsumowania gra Ojciec Chrzestny nie jest na pewno tym czego od niej oczekiwaliśmy, daleko jej do takich produkcji jak GTA czy Mafia lecz nie można również całkowicie spisywać jej na straty. Ludzi dla których oprawa wizualna nie jest najważniejsza , schematyczność oraz krótki czas trwania mogą z całą pewnością sięgną do tą grę. Nie znajdziemy tu co prawda żadnych perełek czy rewolucyjnych rozwiązań lecz jest za to dość ciekawa fabuła, miła i nie nużąca rozgrywka czy dość duża swoboda działania.

Gra powinna również zainteresować użytkowników nie najnowszych już komputerów, gdyż nie wymaga ona dużych wymagać sprzętowych.

Tak więc odnosząc się do tytułowego pytania hit czy shit nie można utożsamić gry z żadnych z tych stwierdzeń, gra jest po prostu po środku nich i zasługuje na miano przeciętnej gry.

Plusy:

-Ciekawa i rozbudowana fabuła.

-Możliwość kreacji własnego bohatera.

-Elementy taktyczne.

-Swoboda działania.

-Małe wymagania sprzętowe.

Minusy:

-Zbyt wygurowana cena.

-Schematyczna.

-Bardzo krótka.

-Słaba grafika.