Grafika, wydajność. Podsumowanie

Oprawa graficzna King’s Bounty urzeka swoją cukierkowatością. Jest świadomie przesłodzona, bajkowa, jak i cała reszta. Drzewka są zielona, woda niebieściutka, a cmentarz... nie tak mroczny jak mógłby się wydawać. Nawet bardziej „ogniste” klimaty wydają się być dość strawne. Animacja zarówno postaci głównego bohatera, jak i widocznego otoczenia jest bardzo dobra.
Podobnie sprawa wygląda na polu walki, gdzie całość prezentuje się przyzwoicie, łącznie z różnorodną i efektowną animacją czarów.

Dzieło studia Katauri Interactive to naprawdę ładny i dopracowany produkt, co potwierdza również rewelacyjna oprawa dźwiękowa. Wielokrotnie zdarzało mi się narzekać na to, co proponuje nam Heroes of Might and Magic V. Tego się po prostu nie da słuchać, a po trzech godzinach pojawiają się myśli samobójcze. W przypadku King’s Bounty jest zupełnie na odwrót. Motywy muzyczne wpadają w ucho i z utęsknieniem wyczekujemy ich kolejnego powtórzenia. Może to tylko złudne uczucie, ale część z nich wydaje mi się być nieco inspirowana bardzo dobrym przecież soundtrackiem z HoM&M 3.

Mimo wysokiej jakości oprawy graficznej, King’s Bounty naprawdę nieźle daje sobie radę z komputerami, dzięki czemu wspaniałych przygód skosztować będą mogli nawet posiadacze troszkę gorszego sprzętu. Gra została przetestowana na trzech laptopach – słabym Kalifornia Access, średniej Toshibie oraz niezłym Asusie. Efekt był taki, iż na CA o konfiguracji

• Intel Core Duo 1,8 GHz,
• karcie graficznej nVidia GeForce ze 128 MB
• 2GB RAM

dało się grać (z delikatnymi przycinkami) na najniższych detalach. TOSHIBA o konfiguracji sprzętowej 

• Turion X2 1,9 GhZ,
• 2 GB RAM
• kartą Radeon HD 2600 (256 MB do 1023 wirtualnej pamięci)

gra chodziła nawet na maksymalnych detalach z szesnastokrotnym antyaliasingiem i zwalniała jedynie podczas obrotów kamery – przy czterokrotnym szło zupełnie płynnie. Naturalnie sprzęt o mocniejszej konfiguracji nie sprawiał już prawie żadnych kłopotów.

Posiadaczom słabszych komputerów powiem też – na pocieszenie – że tak naprawdę różnice między totalnym maksimum, a minimum nie są szczególnie widoczne i nawet w przypadku tak skrajnych konfiguracji – gra nadal wygląda dobrze.

Podsumowanie

King’s Bounty z 1990 roku dała początek Herosom, King’s Bounty z 2008 roku może być gwoździem do trumny tej utytułowanej serii. Dzieło mało znanych, rosyjskich programistów okazało się być bowiem znacznie lepsze od mocno promowanych Heroes of Might and Magic V.

Przede wszystkim – wprowadza powiew świeżości, a zabawa jest naprawdę przednia. Z drugiej jednak strony – brakuje multiplayera, pewne niedogodności potrafią szczerze zirytować, a brak możliwości symulowania walki sprawia, iż gra w pewnym momencie staje się nieco nudna i męcząca. Efekt jest taki, że zapewnia kilkadziesiąt godzin gry... ale tylko raz. Wątpię, by ktokolwiek – mimo niezłej zabawy – miał siłę i ochotę bawić się przy King’s Bounty jeszcze raz, na przykład przechodząc ją inną profesją. Nie zmienia to jednak faktu, że jest to jedna z niewielu, pecetowo ekskluzywnych premier, które naprawdę pozwalają wyleczyć się z kompleksów względem konsolowców. Zagrać trzeba koniecznie, a 80 złotych za produkt tej klasy, ceną wygórowaną nie jest.

Moja ocena:
Grywalność
Grafika:
Dźwięk:
Ogólna ocena:
Orientacyjna cena w dniu publikacji: do 80 zł