Nadchodzi era tanich nośników SSD NVMe

Jeszcze do niedawna nośniki SSD NVMe były synonimem topowych konstrukcji, na które mogli sobie pozwolić tylko najbardziej majętni klienci. Sytuacja ta zaczyna się zmieniać i nowoczesne dyski pojawiają się też w ekonomicznym segmencie, gdzie zaczynają wypierać standardowe modele pod SATA. Właśnie do takich konstrukcji należy testowany przez nas model Toshiba OCZ RC100, który z całą pewnością może stanowić alternatywę dla modeli pod SATA.

OCZ RC100 to nietypowa konstrukcja. Mamy bowiem do czynienia z jednym układem, który zainstalowano na niewielkiej płytce formatu M.2 2242 – bez problemu można ją więc zainstalować też w mniejszych laptopach i komputerach (czego nie można powiedzieć o standardowych modelach typu M.2 2280).

Na jaką wydajność możemy liczyć? Nie ma co się oszukiwać, model Toshiby jest jednym z najsłabszych dysków pod PCIe/NVMe, więc klienci oczekujący wysokich osiągów powinni poszukać czegoś lepszego. Oferowana wydajność, zarówno ta syntetyczna, jak i rzeczywista, jest jednak dużo lepsza od standardowych modeli pod SATA, gdzie ograniczeniem okazuje się staroświecki interfejs. Można się jednak przyczepić do słabszych osiągów w teście długotrwałego obciążenia oraz stosunkowo długich czasów dostępu (zwłaszcza przy zapisie).

Głównym atutem modelu Toshiba OCZ RC100 jest atrakcyjna cena – testowany przez nas model o pojemności 240 GB powinien kosztować około 300 złotych, więc bliżej mu do tradycyjnych modeli pod SATA niż wydajnych nośników pod PCIe. Tym samym może on stanowić ciekawą alternatywę dla takich konstrukcji. Udzielana gwarancja może nie jest zbyt długa (producent udziela jej na 3 lata z limitem zapisu 120 TB), ale w zupełności powinna wystarczyć do codziennych zastosowań.

Ocena końcowa - Toshiba OCZ RC100 240 GB

• Wydajność w testach syntetycznych znacznie powyżej nośników pod SATA
• Wydajność w testach rzeczywistych znacznie powyżej nośników pod SATA
• Kompatybilny z mniejszymi komputerkami i laptopami
• Atrakcyjna cena - na poziomie modeli 3D TLC NAND pod SATA

• Słaba wydajność w teście długotrwałego obciążenia
• Dosyć długi czas dostępu (zwłaszcza podczas zapisu)