Po prostu Doom

Kawał dobrej roboty

Doom umarł, Doom nie żyje, tamtego Dooma z 1993 roku już nie ma! Co najwyżej istnieje w naszych wspomnieniach. Nawet jeśli ktoś odpali tego klasyka na swoim nowiutkim kompie, to i tak nie zachwyci się nim tak samo jak w dniu jego premiery.

Nie zmienia to faktu, że Doom z 2016 roku zabiera nas w nostalgiczną podróż na opanowanego przez demony Marsa i świetnie przekłada klasyczną mechanikę na współczesny język gier. Co więcej, najmłodsze dziecko id Software nie posiada wartości jedynie sentymentalnej. 

Nowy Doom to świetna gra nawet dla tych, którzy oryginału nigdy nie widzieli na oczy. Klasyczne rozwiązania podciągnięto pod współczesne standardy, a cały projekt rozgrywki skutecznie zachęca, żeby do niej powracać. Na tym fundamencie można jeszcze wiele zbudować. Nie tylko za pomocą przeznaczonego dla fanów edytora map. 

Choć na razie to tylko marzenia, chcę wierzyć, że kiedyś demony z Marsa przeniosą się na Ziemię i doczekamy się równie imponującej reaktywacji Dooma II. Was też zżera ciekawość, czy tak właśnie się stanie? W takim razie jesteśmy na dobrej drodze! Teraz starczy pokonać resztę stopni do piekła.  

Ocena końcowa:

• doskonały klimat oryginału
• powrót kultowych demonów i rodzajów broni
• system walki wręcz
• brutalna i wciągająca rozgrywka
• stosunkowo wysoki poziom trudności
• edytor SnapMap
• niezła oprawa audiowizualna
   
• mało porywający tryb wieloosobowy
• przeciętne spolszczenie
   
• Grafika:
  dobry plus
• Dźwięk:
   bardzo dobry
• Grywalność:
   bardzo dobry

94%