Włącz i surfuj – właściwie tak można określić obsługę M7350. Mini router po włożeniu karty SIM polskich operatorów bez problemu sam konfiguruje połączenie i zestawia link z internetem (testowaliśmy karty Orange, Plus, T-Mobile). By połączyć się z hotspotem wystarczy posiadać urządzenie (tablet, smartfon, komputer) wyposażone w bezprzewodową kartę sieciową WiFi. Co ciekawe TP-Link obsługuje zarówno sieć pracującą na częstotliwości 2,4 jak i 5 GHz w standardzie 802.11abgn. Po chwili radości, chwila smutku - niestety nie ma możliwości pracy na obydwu pasmach jednocześnie. Musimy się zdecydować czy hotspot będzie działał w paśmie 2,4 czy 5 GHz.
Jeśli z jakichś powodów nie będziemy mogli nawiązać połączenia z internetem to w pierwszej kolejności należy skierować swoje kroki do interfejsu konfiguracyjnego WWW. Wystarczy uruchomić przeglądarkę internetową i wpisać adres: 192.168.0.1 (to domyślny adres IP routera) lub treż adres http://tplinkmifi.net
Router bez problemu można skonfigurować również z poziomu smarftona lub tabletu. Producent przygotował specjalną mobilną wersję interfejsu WWW.
Po zalogowaniu domyślnymi uprawnieniami – admin/admin możemy przystąpić do uruchomienia kreatora konfiguracji.
Kreator w dwóch krokach pozwala na utworzenie profilu dla połączeń GSM, ustawienia APN, login, hasła i uwierzytelniania. Krok numer dwa to utworzenie sieci bezprzewodowej z własną nazwą SSID, wyborem częstotliwości oraz hasła dla szyfrowania WPA-PSK/WPA2-PSK.
Interfejs konfiguracyjny w porównaniu z poprzednim modelem TP-Link M5360 nabrał odświeżonego – lżejszego wyglądu. Jednak prostota i intuicyjność obsługi została niezmieniona. Urządzenie oferuje prócz kreatora dodatkowe 3 zakładki – Status, SMS oraz Advanced. Pierwsza z nich to ekran pozwalający na szybką analizę pracy mini routera. Zawiera dane dotyczące stanu połączenia internetowego, statusu sieci WiFi oraz statystyki połączeń.
Sekcja SMS to nic innego jak panel do zarządzania wiadomościami tekstowymi.
Zaawansowane opcje połączeń zostały zlokalizowane w zakładce Advanced. W tej sekcji znajdziemy 6 dodatkowych paneli pozwalających na szczegółowe skonfigurowanie routera. Dial-up służy do zarządzania profilami połączeń komórkowych. Możemy w nim określić czy będzie zestawiane połączenie z internetem, określić dostęp do połączeń roamingowych, a także edytować profil połączenia internetowego. Ustawienie obsługi sieci 3G oraz 4G, a także tryb jej wyszukiwania możemy ustawić w zakładce Network Mode. Jeśli karta SIM operatora GSM posiada kod PIN, to uwierzytelnienie karty dokonujemy w zakładce PIN Management. Dodatkowym ułatwieniem jest opcja „Auto-unlock PIN upon Power-on”, która pozwala automatycznie wpisać kod PIN w momencie uruchomienia routera.
Większość polskich operatorów GSM wprowadza w swoich ofertach mobilnego internetu limity transmisji danych. W zależności od abonamentu może to być kilka lub nawet kilkaset gigabajtów. Po wykorzystaniu pakietu danych operator zazwyczaj zastrzega sobie możliwość zmiany szybkości połączenia. By móc w prosty sposób kontrolować ilość pobranych i wysłanych danych w TP-Linku wchodzimy w zakładkę Data Settings. Możemy w niej nie tylko sprawdzić bieżącą ilość przesłanych danych. Dodatkowo M7350 posiada możliwość konfiguracji miesięcznego limitu danych, a także alertów związanych z wykorzystaniem pakietu oraz informacją o dacie jego odnowienia. Wykorzystanie limitu danych będzie sygnalizowane piktogramem na ekranie routera.
Do ustawienia parametrów sieci lokalnej routera służą dwie zakładki: DHCP Server oraz WiFi Settings. W sekcji DHCP znajdziemy podstawowe elementy niezbędne do prawidłowego działania usługi dynamicznego przydziału adresów IP. Określamy zatem adres główny urządzenia oraz maskę podsieci i serwery DNS. Dodatkowo ustawiamy zakres przydziału adresów IP. Domyślne ustawienia pozwalają na obsługę do 100 urządzeń. Warto jednak pamiętać, że M7350 obsługuje maksymalnie do 15 połączeń jednocześnie i w zupełności wystarczy skonfigurować zakres 15-20 adresów. Ostatnim parametrem jest czas dzierżawy adresu IP domyślnie ustawiony na 2 godziny.
Zakładka WiFi Settings to już miejsce konfiguracji parametrów sieci bezprzewodowej. Nie ma ich za wiele, jednak są wystarczające do tego by sprawnie móc skomunikować TP-Linka z urządzeniami klienckimi i internetem. Basic Settings to miejsce podstawowych ustawień sieci bezprzewodowej:
- Wireless Network Name(SSID) – nazwa sieci WiFi
- SSID Broadcast – włączenie rozgłaszania nazwy sieci bezprzewodowej. Jeśli opcja będzie nieaktywna będziemy musieli samodzielnie w smarftonie lub laptopie wpisać nazwę sieci i jej konfigurację
- Region – ustawiamy miejsce (kraj) działania routera
- Wireless Band – częstotliwość pracy sieci bezprzewodowej. W zależności od posiadanych urządzeń klienckich możemy ustawić albo 2,4 albo 5 GHz
- Channel – wybór kanału sieci bezprzewodowej
- Wireless Mode – w zależności od posiadanych urządzeń wybieramy albo obsługę standardu 802.11n albo również starszych urządzeń obsługujących standardy 802.11bg lub 802.11a
- Wireless Security, Wireless Password – ustawienie szyfrowania oraz hasła do sieci bezprzewodowej
- WiFi Auto-disable Time – ustawienie pozwalające na wyłączenie nadajnika WiFi, jeśli w danym okresie czasu nie ma podłączonych klientów bezprzewodowych. Warto skonfigurować tą opcję aby oszczędzić nieco energię akumulatora routera.
Jak już wspomnieliśmy wcześniej pryz okazji omawiania budowy zewnętrznej TP-Linka oferuje on możliwość połączenia z siecią bezprzewodową przy pomocy mechanizmu WPS. W zależności od konfiguracji może to być metoda z podaniem kodu PIN lub PBC (Push Button Connect). W tym drugim przypadku sprzętowy przycisk to przycisk Menu routera, który należy nacisnąć i przytrzymać przez kilka sekund, aż na ekranie pojawi się napis WPS i animowana ikona kłódki.
Zakładki Online Clients oraz Black List służą do zarządzania podłączonymi klientami. Mając listę podłączonych klientów możemy szybko zablokować lub dodać określone urządzenia do czarnej listy. W ten sposób uniemożliwimy jej dostęp zarówno do zasobów sieci LAN jak i do internetu. Niestety urządzenia dodawane do czarnej listy możemy jedynie dodawać po połączeniu ich z routerem, a nie ręcznie – wpisując adres MAC karty sieciowej.
