Wykorzystanie bazy części znormalizowanych w procesie konstruowania form w NX Mold Wizard

Aplikacja Siemens NX znana również wcześniej pod nazwą Unigraphics, jest oprogramowaniem firmy Siemens PLM Software, które pozwala zrealizować cały cykl „życia” produktu – począwszy od jego koncepcji przez wykonanie modelu, aż po stworzenie narzędzi produkcyjnych. Program pozwala na zarządzanie wszystkimi etapami niezbędnymi do wprowadzenia wyrobu na rynek, przy jednoczesnym uwzględnieniu pełnej wizualizacji produktu.

autor: Marcin Antosiewicz

Jednym z dodatkowych modułów dostępnych dla systemu Siemens NX jest NX Mold Wizard. Moduł ten to jest specjalistyczny moduł do projektowania form. Mogą to być zarówno formy odlewnicze, wtryskowe, formy do szkła itd. W poprzednich artykułach na temat aplikacji NX Mold Wizard przedstawione zostały narzędzia wspomagające analizę detalu i tworzenie gniazd formujących. Omówione zagadnienia pozwalały w szybki sposób oszacować jakość modelu i wykonać wkłady formujące.  Jednak  największy wpływ na przyspieszenie prac konstrukcyjnych ma wykorzystanie bazy części znormalizowanych. Szybkie wstawienie części i sprawne nią zarządzanie znacznie skraca czas konstruowania  i pozwala szybko wprowadzić zmiany na dowolnym etapie konstrukcji.

Baza części znormalizowanych

System NX wyposażony jest w znacznie rozbudowaną bazę cześć znormalizowanych (kilkaset pozycji) światowych producentów, do których można zaliczyć: HASCO, DME, MISUMI, STRACK, MEUSBURGER, FUTABA, itd. Niedługo do czołowych dostawców części znormalizowanych zawartych w NX będzie można zaliczyć rodzimego producenta FCPK Bytów. Baza FCPK jest obecnie w trakcie opracowywania przez zespół konstruktorów w firmie CAMdivision.

Baza działa na zasadzie parametrycznej części sterowanej za pomocą arkusza kalkulacyjnego Excel. Dzięki takiemu rozwiązaniu użytkownik nie musi modyfikować modelu, aby zastosować własne wartości. Wystarczy wykonać edycję arkusza kalkulacyjnego, uruchamiając go bezpośrednio w oknie wstawiania części. Nie jest przy tym wymagana znajomość położenia pliku z danymi na dysku.

Okno służące do wstawiania części z bazy ma strukturę analogiczną, jak w wypadku standardowego sposobu modelowania (jest podzielone na grupy). W pierwszej grupie znajdują się katalogi, natomiast w drugiej grupie zawarte w nich części. Po wskazaniu odpowiedniej części w grupie Datails, można ustawić parametry wstawianych modeli. Pierwsze parametry sterują następnymi. Przykładowo, ustawiając średnice kołka prowadzącego, program aktualizuje parametr długości i pozwala wybrać tylko taką długość, jaka występuje w normie. Użytkownik nie musi korzystać z normy papierowej.

Oprócz paramentów wybieranych z listy, niektóre z nich można zmieniać za pomocą suwaków lub ręcznie wpisując odpowiednią wartość.

Wstawiane komponenty mają dwie bryły, które są zdefiniowane jako TRUE i FALSE.  Są to bryły odpowiednio  wchodzące w skład narzędzia oraz bryły, które w późniejszym etapie projektowania zostaną odjęte od płyt lub wkładów formujących w celu wykonania otworu. W przypadku śrub podczas odejmowania w otworach zostaje naniesiony gwint.