Testy płyt AM2: ASUS M2N-E z chipsetem nForce 570

Niektórzy czytelnicy zapewne zauważyli w wiadomościach na stronie głównej, że płycie M2N-E poświęciliśmy znacznie więcej czasu i uwagi. Wszystko z powodu kolejnych aktualizacji biosu, rozwiązujących problemy kompatybilności z niektórymi markami pamięci DDR2, oraz podatności i stabilności podczas podkręcania. Ale również dlatego, że płytę tę wybraliśmy jako naszą kolejną platformę testową - przesiadaliśmy się z Socket 939 na AM2 - więc siłą rzeczy interesowały nas kolejne biosy, mające usprawnić jej działanie.

W ciągu ostatnich dwóch tygodni ASUS wydał aż dwa nowe biosy - przy czym ten ostatni, 0305, otrzymaliśmy do testów jeszcze przed jego 'oficjalną premierą'. Już na wersji 0304 opinie użytkowników wskazywały na dużą poprawę, a kilkanaście osób, które 'pobrało' od nas wersje testową 0305, pochwaliło się nam, że płyta w zasadzie chodzi już jak marzenie.

I jaką można z tego wyciągnąć puentę? To jasne, nie da się w krótkim czasie - powiedzmy poniżej dwóch tygodni - przetestować i ocenić sprzętu takiego jak płyta główna. Gdybyśmy zamieścili nasze wrażenia z testów już na wersji biosu 0203, powiedzmy to sobie szczerze, nie wyglądałoby to zbyt różowo. Tymczasem po dwóch tygodniach oczekiwania i dwóch nowych biosach, M2N-E zapowiada się na bardzo interesujący produkt.

OK, to co takiego ciekawego oferuje nam ASUS? M2N-E to przede wszystkim względnie tania, markowa płyta, oparta na mocnym chipie nForce 570 Ultra. Świetnie zaprojektowana i dobrze wyposażona. Płyta nie obsługuje trybu SLI, ale prawda jest taka, że 'szał' na kupowanie i łącznie dwóch kart znacznie osłabł. Wielu graczy doszło do wniosku, że to po prostu nie ma sensu. Po co więc przepłacać za dwa porty PCI-Ex16, skoro i tak jeden będzie stać pusty.

Dobrze rozmieszczone gniazdka zasilania ATX 24-pin i ATX12V. Rzecz jasna biorąc pod uwagę budowę zestawu w klasycznej obudowie ATX, bo w przypadku 'niezwykłych' obudów - jak np: SilverStone Temjin TJ06 - sprawa wygląda zupełnie inaczej. Tam umieszczenie ATX12V na skraju płyty, oznacza przeciągnięcie przewodu przez całą długość płyty. Jeśli zasilacz w ogóle będzie mieć tak długi ten przewód zasilania.

Idealnie ułożone gniazdo kontrolera IDE - kabel nie sterczy nad płytą, ale wychodzi z niej przy krawędzi. Niby drobny szczegół, ale lepiej i 'ładniej' można sobie ułożyć kable w obudowie. Również gniazdo stacji dyskietek jest na swoim miejscu - jeśli ktoś z Was chciałby jeszcze używać tego archaicznego urządzenia.

No i rzecz, która absolutnie nas zniewoliła w tej płycie, to liczba gniazdek zasilających dla wiatraków chłodzących. Nie licząc tego dla CPU, do dyspozycji mamy aż 5 wtyczek. Dwie dla tylnego panelu, dwie dla przedniego i jedna dla zasilacza. Doskonale. Nareszcie pojawił się 'inżynier', który nie boi się projektować.

Kolejny duży plus tej konstrukcji, to wydajne a zarazem bezgłośne chłodzenie chipsetu i przetworników napięcia. Połączenie miedzi, aluminium i technologii 'heat-pipe'. Żeberka radiatora umieszczone są tak, aby nagromadzone w nich ciepło mogło wydmuchiwać powietrze z coolera CPU. Warto na to zwrócić uwagę, jeśli będziemy dobierać cooler inny niż 'box'owy' AM2. Pudełkowe coolerki AMD nadają się doskonale - mają wylot powietrza skierowany właśnie na tylny panel.

Od spodu płyty, tradycyjnie już zamontowane jest wzmocnienie zapięcia podstawki CPU. (fotka1)
Na kolejną przemyślaną cechę M2N-E natrafiamy przy obsadzaniu gniazd pamięci (fotka2). ASUS stosuje takie rozwiązanie w swoich płytach już od pewnego czasu. W przeciwieństwie do konkurencji, aby uzyskać tryb 'dwukanałowy' nie obsadzamy sąsiednich gniazd pamięci, lecz kolejne - tu oznaczone kolorem żółtym. Dzięki temu moduły pamięci z radiatorami mają większą przestrzeń na oddawanie ciepła. Na takiej płycie zmieszczą się też wszelkie niestandardowe moduły. Rzecz jasna można to zaliczyć na plus jedynie wówczas, gdy do płyty wtykamy dwa moduły pamięci. Jeśli zapełnimy wszystkie gniazda, płyta traci zalety opisane powyżej.

Na tylnym panelu nie mamy gniazda LPT, jednak na płycie, tuż za wyjściami PS/2, jest złącze umożliwiające podpięcie go na zewnętrznym śledziu. To na wypadek, gdy ktoś chciał używać tego przestarzałego już wyjścia. Niestety, śledza z LPT trzeba już sobie kupić osobno.

Podobnie jest wyjściami cyfrowymi audio. Na tylnym panelu dostępny jest 'jedynie' coaxial, ale na płycie znajduje się również złącze SPDIF, do którego można podłączyć śledzia z wyjściem optycznym. Biorąc pod uwagę, jak wielu graczy używa wyjścia optycznego zamiast jacków audio, nie stanowi to chyba wielkiego minusa.
Sześć analogowych jacków, z funkcją 'jack sensing', może obsługiwać 8-kanałowy dźwięk w standardzie High Definition Audio.

Użytkownikom urządzeń ze złączem FireWire zwracamy uwagę, że ta płyta nie dysponuje takimi portami. W ogóle. Ani na tylnym panelu, ani opcji na płycie umożliwiających podpięcia śledzia. Wyłącznie porty USB.