Sony Ericsson Aino - warty uwagi, czy też nie?

Wybór telefonu wbrew pozorom nie jest taki łatwy jakby się wydawało. Na rynku bowiem mamy wiele modeli różnych producentów, którzy do zakupu swoich produktów zachęcają nas ceną, jakością wykonania oraz tym, jakie funkcje posiadają. Każdy z nas ma inne wymagania względem telefonu, dlatego nie każdego, kto ma określoną sumę do wydania zadowoli ten sam model.

Jakiś czas temu, Sony Ericsson zaprezentował telefon U10i znany bardziej jako Aino. Nie posiada systemu, tylko jave, co dla wielu może być powodem odpuszczenia sobie jego zakupu. Jest to jeden z modeli z serii Entertainment Unlimited. Było o nim głośno, na początku dlatego, że był połączeniem telefonu dotykowego i standardowego z klawiaturą, oraz posiadał funkcję Remote Play – czyli możliwość sterowania konsolą PlayStation3 za pomocą telefonu. Natomiast w późniejszym czasie pojawiły się informacje, że został on wycofany ze sklepów z powodu problemów z dotykowym ekranem, który po prostu przestawał działać.

Mimo tego, że informowano o jego problemach i  odradzano mi na forach to i tak postanowiłem go kupić. Czy jestem zadowolony? O tym w dalszej części…

Opakowanie i jego zawartość

 Cały zestaw znajduje się w małym pudełku w kolorze niebieskim, na którym znajdują się zdjęcia telefonu oraz wymienione są jego najważniejsze cechy (wybierając telefon w białym kolorze, kartonik jest koloru zielonego).

Wszystko zostało starannie zapakowane i zabezpieczone foliami ochronnymi.

Jako, że telefon występuje w okrojonych wersjach, to zawartość zestawu może się nieco różnić (mniejsza pojemność karty, brak niektórych dodatków).

Ja zakupiłem telefon z pełnym wyposażeniem.  

 W kartonie znajdziemy:

• Telefon
• Karta pamięci SanDisk microSD 8GB
• Stereofoniczny zestaw HF BLUETOOTH MH-100
• Stacja dokująca EC-100
• Ładowarka sieciowa
• Kabel USB
• Bateria
• Instrukcja w języku polskim
• Karta Gwarancyjna*

* telefon objęty jest 2 letnią gwarancją producenta. Na pozostałe akcesoria okres gwarancyjny wynosi 1 rok.

Dane Techniczne

Nie będę się rozpisywał.Wymienię tylko najważniejsze cechy tego modelu:

• Wyświetlacz TFT 3 cale, 240 x 432 pikseli
• 16.7 mln kolorów
• Pojemnościowy panel dotykowy (w multimediach)
• Wymiary 104.0 x 50.0 x 15.5 mm
• Waga 134 g
• Wbudowana pamięć 55MB
• Slot na karty pamięci MicroSD
• Aparat 8.1 Mpix
• Bluetooth
• Radio z RDS
• GPS z funkcją AGPS
• WIFI
• Sieci GSM/GPRS/EDGE 850/900/1800/1900 i UMTS/HSPA 850/900/1900/2100
• HSDPA do 3,6 Mb/s

Całość możecie sprawdzić na www.sonyericsson.com/cws/products/mobilephones/overview/aino
lub na www.telepolis.pl/telefony.php?id=1575

Wygląd i jakość wykonania

Wygląd…rzecz względna, jednak moim zdaniem, telefon prezentuje się ciekawie i elegancko, zwłaszcza, że wiele osób zarzucało, że prawie każdy Sony Ericsson wygląda tak samo. Obudowa została wykonana z czarnego plastiku, na którym nie zostają odciski palców. Jest on dobrej jakości, wszystko dobrze przylega, jednak jest trochę śliski. Po bokach oraz w górnej i dolnej części na przodzie, znajduje się granatowy pasek, na którym odciski palców pozostają, ale żeby to zobaczyć trzeba się dokładnie przyjrzeć.

Biorąc telefon po raz pierwszy do ręki można odczuć jego wagę, jednakże po kilku dniach nie zwraca się na to uwagi. Podobnie jest po rozsunięciu slidera, kiedy to wydaje się bardzo długi. Pomimo dość sporej wagi i rozmiarów, zarówno przy zsuniętym jak i rozsuniętym liderze trzyma się go wygodnie i pewnie. Slider chodzi dobrze, nie ma żadnego luzu.

Przyjrzyjmy mu się bliżej z każdej strony. Z przodu – duży 3 calowy ekran, a nad nim logo producenta i głośnik od rozmów. Co do jakości wyświetlacza to ciężko mi powiedzieć czy jest podatny na zarysowania, ponieważ ciągle mam na nim folię ochronną, która została naklejona przez producenta i jak na razie dobrze się trzyma. Po rozsunięciu lidera ukazuje się klawiatura, która do zbyt dużych nie należy. W górnej części standardowo znajdują się klawisze ze słuchawkami i pad nawigacyjny wykonane z plastiku oraz klawisze funkcyjne. Niżej natomiast znajduje się klawiatura numeryczna, która jest lekko wypukła. W odróżnieniu od klawiszy słuchawek jest ona gumowa.  Między przyciskami nie ma w ogóle przerw, co osobą z dużymi palcami może sprawić trochę problemu jednak to, że są wypukłe ułatwia trochę sprawę. Tuż obok klawisza „3” znajduje się mikrofon.

Z tyłu zbyt wiele nie ujrzymy. W środkowej części znajduje się logo i nazwa producenta. Na górze znajduje się dioda i obiektyw aparatu, a obok informacja o ilości megapikseli.

Na górze umiejscowiony został przycisk służący do wyświetlania ekranu czuwania. Gdy wciśniemy go ponownie, ekran zgaśnie. Działa on tylko i wyłącznie gdy telefon jest zsunięty.

W dolnej części telefonu znajduje się głośnik oraz jeszcze jeden mikrofon.

Z boku umiejscowiony jest przycisk aparatu oraz przyciski służące do zwiększania/zmniejszania głośności lub zoomu w aparacie w zależności od tego, co robimy. Mając rozsunięty telefon po wciśnięciu na ten przycisk pojawia się status telefonu.

Z drugiej strony znajduje się tylko złącze Fast-Port.

Wyświetlacz i funkcje dotykowe

Jak przystało na telefon przeznaczony do multimediów, Aino posiada 3 calowy wyświetlacz pojemnościowy (reaguje tylko na ciepło) o dość nietypowej rozdzielczości 240 x 432. Ekran jest dotykowy, ale z dotyku możemy skorzystać tylko w niektórych funkcjach multimedialnych. Kolory są żywe, a obraz wyraźny i czytelny.

Wciskając górny przycisk, pokazuje nam się ekran czuwania, na którym znajduje się data, duży zegar, informacja o operatorze sieci, siła zasięgu, stan baterii oraz tajemniczy trójkąt.

Chwytając go i przeciągając do góry przechodzimy do menu multimediów. Naszym oczom ukazuje się 5 kolorowych ikonek: aparat, przeglądarka zdjęć, odtwarzacz muzyki, odtwarzacz wideo oraz radio.

Aparat

Aino posiada aparat o rozdzielczości 8.1 megapiskeli z 16 krotnym zoomem cyfrowym. Wszystkie funkcje aparatu są dotykowe. W lewym górnym rogu znajduje się przycisk do przełączania między aparatem, kamerą i szybkim podglądem zdjęć. Po przeciwnej stronie jest X, którym wyłączamy aparat, natomiast na dole mamy wybór ustawień takich jak: scenerie, ostrość, lampa błyskowa, samowyzwalacz, rozmiar zdjęcia i dodawanie geotagów.

Do wyboru mamy 5 rozmiarów zdjęć, z czego 2 w proporcji 16:9 (jeden z nich to Full HD).

Lampa błyskowa mimo, że nie jest ksenonowa, a tylko dioda flesz, to radzi sobie dobrze i jest ostra. Aparat posiada również funkcję wykrywania twarzy.

Jeśli chodzi o jakość zdjęć, to jak dla mnie jest ona bardzo dobra. Chcąc skorzystać z zoomu najlepiej przybliżyć tylko do połowy maksymalnej wartości, ewentualnie trochę więcej, bo przy maksymalnym jakość staje się tragiczna. A oto kilka przykładowych zdjęć:

zdjęcie z wiatrakiem zrobiłem przez szybę jadąc samochodem, a ostatnie wykonanie było w nocy z lampą błyskową.

Kamera

Rozmieszczenie przycisków jest takie samo jak w aparacie. W ustawieniach znajdują się: format wideo - do dyspozycji są 3 opcje: nHD 640x360, VGA 640x480 oraz 320x240. Filmy nagrywane są z prędkością 25kl/s. Pozostałe ustawienia to tryb nocny, włączanie światła, mikrofon, samowyzwalacz i stabilizator obrazu. Tak wygląda filmik nakręcony w rozdzielczości nHD.

Przeglądarka zdjęć

Zdjęcia są tutaj w postaci miniaturek, posegregowane wg daty. Chcąc przewinąć zdjęcia wystarczy przesunąć palcem w bok lub chwycić prostokącik znajdujący się na dole i przesunąć w dowolne miejsce na poziomej linii.

Klikając na miniaturkę, otwiera się ona w trybie pełnoekranowym. Mając otwarte zdjęcie również możemy przewijać je palcem. Natomiast gdy klikniemy ponownie na zdjęcie, pojawią się paski na górze i na dole. Do góry wyświetlana jest data i godzina wykonania zdjęcia i przycisk służący do wyjścia z pełnoekranowego wyświetlania, na dole są 4 ikonki: koperta, dzięki której możemy wysłać zdjęcie na Facebooka lub Twittera, do albumu internetowego, jako wiadomość, e-mail lub przez buletooth.Ołówek służy do edycji zdjęcia (zmiana na czarno-białe lub zastosowanie retuszu). Pozostałe 2 ikonki to lupa służąca do powiększania zdjęcia i kosz, wiadomo do czego.

W przeglądarce zdjęć działa akcelerometr, dzięki czemu w zależności od tego czy trzymamy telefon w poziomie czy w pionie to zdjęcie się okręci.

Odtwarzacz muzyki

Wybierając odtwarzacz muzyki mamy cztery opcje: Wznów, służącą do włączenia ostatnio odtwarzanej piosenki, Nowo dodane, Albumy i Lista odtwarzania.

Mając włączoną piosenkę, w górnej części wyświetla nam wykonawcę i tytuł, obok są opcje losowania piosenki, zapętlenia oraz wyjście. Na dole znajdują przyciski do przełączania piosenek oraz play/pause. Chcąc przewinąć utwór wystarczy chwycić za czerwone kółko i przewinąć dokładnie do tej sekundy, która nas interesuje, nic prostszego. Tak samo prosty jest szybki wybór innej piosenki, wciskamy płytę, znajdującą się na środku i pojawia się lista piosenek.

Odtwarzacz wideo

Tutaj również mamy do dyspozycji cztery funkcje: Wznów, Ostatnio dodane, Nagrania wideo i Album kamery.

Również możemy przewijać do dowolnego miejsca, przełączać między filmami, zatrzymywać. Dodatkowo można jeszcze usunąć lub wysłać jako wiadomość, do albumów internetowych, jako e-mail, przez bluetooth, a także do YouTube.

Oglądanie filmów to czysta przyjemność, a to wszystko dzięki dużemu ekranowi.

Radio

Radio wyświetlane jest na całej wielkości ekranu. Na środku pokazuje nam aktualną falę oraz informacje RDS. W dolnej części znajdują się przyciski do automatycznego wyszukiwania fal, przełączania częstotliwości oraz wyłączenia radia.

Przy rozsuniętym liderze na samej górze znajdują się ikonki zasięgu sieci oraz baterii. Trochę niżej informacja o sieci, na samym dole data i godzina, a tuż pod nimi opis funkcji przypisanych do klawiszy nawigacyjnych. Cały środek zostaje wolny, więc można ustawić jakąś ładną tapetę tak jak w moim przypadku.

Menu

Menu jest bardzo czytelne i nie różniące się zbytnio względem innych Sony Ericssonów jakie miałem, pod względem zawartości. Natomiast miłą niespodzianką są nowe ikonki, które prezentują się całkiem fajnie. Do tego mamy dostęp do kilku motywów, więc każdy powinien znaleźć coś dla siebie. Po menu można się poruszać tylko i wyłącznie za pomocą pada nawigacyjnego. Funkcji dotykowej już tu nie uświadczymy. Wszystkie funkcje są dobrze rozmieszczenie, znalezienie czegokolwiek nie sprawia większych problemów, więc korzystanie z telefonu jest rzeczą przyjemną.

Dodatkowo możemy ustawić skróty klawiszowe na przyciskach pada kierunkowego.

Pisanie wiadomości

Jak już wcześniej wspomniałem, przyciski nie posiadają odstępów. Więc osobą, które wcześniej posiadały telefon, w którym były przerwy między przyciskami może się trochę dziwnie pisać. Nie wiem jak by to wyglądało u osób z grubszymi palcami. Na plus natomiast jest to, że przyciski są wypukłe co trochę ułatwia pisanie bo można wyczuć minimalne przerwy. Poza tym kolejnym utrudnieniem, głównie dla osób, wcześniej posiadających jakiś model SE jest fakt, iż producent postanowił zmienić to, co wyróżniało go spośród innych – odstęp znajduje się na 0, a nie jak wcześniej na #. Podobnie zmianie uległa zmiana wielkości liter. Wcześniej była to *, w Aino jest to #. Teraz pod * kryje się skrót do symboli. Jednak do wszystkiego z czasem idzie się przyzwyczaić.

Ciekawą nowością względem W810i jest sposób pisania SMSów. Można je pisać standardowo, ale doszła także nowa funkcja rozmów sms chat, w której to wiadomości są wyświetlane w dymkach.

Połączenia

Jakość połączeń jest bardzo dobra. Nie zdarzyło mi się, aby zerwało się połączenie. Osobę, z którą rozmawiamy słychać wyraźnie  niezależnie od tego skąd dzwoni, czy z tego samego miasta, z innej części Polski, czy też z innego państwa. Z zasięgiem też większego problemu nie ma. Co prawda były miejsca, w których gubił zasięg, ale była to wina nadajnika, ponieważ na innych telefonach również go nie było.

Połączenia można odbierać poprzez rozsunięcie telefonu, jednak nie ma takiej potrzeby, gdyż można to zrobić za pomocą dotyku. Na ekranie pojawia się słuchawka, którą należy przesunąć palcem. Dotykiem można również wyciszyć dzwonek i zakończyć rozmowę.

Telefonem można również wykonywać połączenia wideo, jednak tutaj producent się nie postarał, ponieważ za kamerę do wideorozmów  służy główna kamera. Dlatego musimy wybrać, albo my widzimy rozmówcę, albo on widzi nas, albo w ogóle nie korzystamy z wideokonferencji.

Przeglądarka internetowa

W menu znajduje się przeglądarka internetowa, która dostosowuje się do sposobu trzymania telefonu w poziomie lub w pionie, jednak nie polecam z niej korzystać.

Lepszym i wygodniejszym rozwiązaniem jest zainstalowanie Opery Mini 5, która działa na dotyk dzięki czemu łatwiej będzie nam przewijać strony internetowe. Możemy w niej korzystać z dotykowej klawiatury QWERTY.

Dodatkowo jeśli w pobliżu nas znajduje się jakaś sieć bezprzewodowa możemy korzystać z Internetu za darmo, gdyż telefon posiada WIFI. Nie ma problemów z wykrywaniem sieci oraz łączeniem się z nią. Internet chodzi szybko, lecz czasami zdarzy się, że zgubi na trochę sygnał ( jednak może być to wina Liveboxa, który znajduje się w innym pokoju, a jaki jest to każdy na pewno słyszał).

Muzyka

Odtwarzacz w Aino został wyposażony w możliwość ustawiania różnych animowanych skórek, które prezentują się całkiem fajnie. Jednak zmieniać je możemy, tylko wtedy, gdy wchodzimy w multimedia z poziomu menu, bo gdy uruchamiamy go dotykiem, to wygląd jest standardowy. Jakość muzyki stoi na wysokim poziomie. Porównać mogę go z moim poprzednim W810i. Słuchając muzyki z głośnika, Aino wydaje się być trochę cichszy, jednak rekompensuje nam to lepszą jakością dźwięku.

Natomiast jeśli chodzi o słuchawki, to tutaj warto napisać coś więcej. Na początek jakość dźwięku bo to przecież jest najważniejsze. Słuchawki grają bardzo czysto i wystarczająco głośno. Słychać wysokie tony, ale można także usłyszeć dobre basy. Osoby, które nie są audiofilami powinny być zadowolone.

Teraz coś więcej o nich. W komplecie otrzymujemy zestaw słuchawkowy MH-100, który działa bezprzewodowo. Początkowo łączył się z telefonem za pomocą bluetootha, jednak po aktualizacji oprogramowania nie jest już potrzebne jego włączanie. Jak zapewnia producent, działają do 8 godzin. Mi wytrzymały ponad 5, jednak nie były do pełna naładowane.

Słuchawki posiadają gumowe końcówki, które dobrze przylegają do ucha zapewniając przy tym lepszą jakość dźwięku. Podłączone są one do pilocika sterującego, który prezentuje się całkiem dobrze. Wykonany jest z granatowego plastiku z czarnymi wstawkami. Niestety na części, która jest granatowa szybko zostają odciski palców. Na pilociku znajduje się logo producenta, słuchawka do odbioru połączenia, przycisk włącz/wyłącz, a tuż obok niego wejście służące do ładowania zestawu, play/pause, przyciski do przełączania piosenek, klamra, a także pasek służący do regulowania głośności. Działa on przy pomocy dotyku. Wystarczy przesunąć palcem w stronę „+” lub „-„ by zmienić głośność. Gdy zestaw jest włączony to z przodu świecą 4 diody, które zmieniają kolor. Gdy regulujemy głośność to ilość diod zwiększa się lub zmniejsza w zależności od siły dźwięku. Poza tym z czasem, gdy bateria jest coraz słabsza, to zmniejsza się ilość świecących diod.

Jeśli chcielibyśmy podłączyć słuchawki bezpośrednio do telefonu, to musimy się zaopatrzyć w przejściówkę z Fast-portem, taką jaka była w przewodowych zestawach Sony Ericssonów.

Słuchając muzyki, możemy skorzystać z ciekawej opcji o nazwie Shake control. Wystarczy przytrzymać przycisk na górze telefonu i potrząsnąć nim, a piosenka zmieni się na inną.  

Bateria

Do telefonu dołączona jest bateria o pojemności 1000 mAh. Przy normalnym użytkowaniu tj. pisanie smsów, kilka rozmów telefonicznych, kilka zdjęć, korzystanie z WIFI i czasami chwila słuchania muzyki, telefon wytrzymuje jakieś 3-4 dni. Mogłoby być więcej, ale nie ma co narzekać. Poza tym w zestawie otrzymujemy stację dokującą, więc gdy nie korzystamy z telefonu, możemy go na nią odłożyć, zwłaszcza, że producent zaleca częste ładowanie telefonu.

Stacja dokująca prezentuje się elegancko i jest ciekawym dodatkiem na moim biurku. Można na niej ładować telefon oraz słuchawki. Z tyłu są 2 wejścia Fast-Port, jedno do podłączenia ładowarki, a drugie do połączenia stacji z komputerem przez USB.

Usługi lokalizacyjne

W Aino  jest kilka aplikacji do tego przeznaczonych: Google Maps, Nawigacja GPS oraz Tropiciel.

Za nawigację w telefonie odpowiedzialny jest program WISEPILOT. Nie miał on problemu z łącznością. Co prawda użyłem go tylko kilka razy: w swoim mieście i będąc nad morzem. Za każdym razem pokazywał prawidłowe położenie. Podobnie Google Maps, również nie miał problemów.

Tropiciel wykorzystuje dane GPS, umożliwia śledzenie szybkości, odległości, trasy oraz zużycia energii podczas treningu.

Aplikacje i gry

W telefonie my dostęp do następujących aplikacji: Facebook, Twitter oraz YouTube. Jest też Walk Mate, który liczy kroki, AccuWeather pokazujący pogodę, Bluetooth Robot, który graficznie pokazuje urządzenia bluetooth znajdujące się w pobliżu oraz PhotoMate i Music Quiz. Jest jeszcze wspomniana na wstępie funkcja Remote Play, jednak o jej działaniu nie mogę nic więcej napisać, gdyż nie posiadam konsoli.

Jest też Media Home, który pozwala połączyć się z komputerem za pomocą WIFI, a następnie przy pomocy programu Media Go pozwala na przesyłanie zdjęć, muzyki i wideo.

Jeśli chodzi o gry znajdujące się w telefonie to są one w orientacji poziomej. Działają również gry sterowane dotykowo co jest miłym zaskoczeniem. Niestety jako, że rozdzielczość w Aino jest nietypowa, to nie ma na niego zbyt wiele gier. Te w rozdzielczości 240x320 działają bez problemu, tyle, że na dole pozostaje biały pasek.

Podsumowanie 

Czy rzeczywiście Sony Ericsson Aino jest taki zły jak o nim mówią? W moim przekonaniu nie. Uważam, że jest wręcz przeciwnie. Dla wielu osób wadą może być brak systemu, jednak osoby, którym na tym nie zależy, a ja należę do tych osób, telefon powinien się spodobać. To samo z osobami, które nie przepadają za dotykowcami. Połączenie klawiatury i dotykowego menu multimediów sprawia, że korzystanie z niego to czysta przyjemność. Do tego duży wyświetlacz. Co do tego, że dotyk przestaje działać, może to i prawda, jednak ja (odpukać) nie mam tego problemu i mam nadzieję, że go nie uświadczę. Przez czas od jakiego korzystam z Aino, ani razu się nie zawiesił. Zdarzają mu się lekki przycięcia, ale sporadycznie i nie jest to denerwujące. Ale żeby nie było tak pięknie to trochę się doczepię. Po pierwsze klawiatura, a dokładniej odstępy między klawiszami mogą być zbyt małe, dla osób, które mają większe palce. Poza tym trochę długo się włącza. No i bateria. Mimo, że nie jest źle, to mogłaby trzymać trochę dłużej. Jak widać, telefon ma kilka słabszych punktów, jednak nie żałuję pieniędzy, które na niego wydałem.

Plusy:

• duży wyświetlacz
• dotykowe menu multimediów
• WIFI
• dobra jakość zdjęć i wideo
• bezprzewodowe słuchawki i stacja dokująca
• jakość dźwięku na wysokim poziomie
• pojemna karta pamięci
• nawigacja GPS
• ciekawy wygląd
• odbiór połączenia za pomocą dotyku
• Shake control
• łatwy w obsłudze

Minusy:

• cena mogłaby być trochę niższa
• bateria mogłaby trzymać dłużej
• brak przedniej kamerki do wideorozmów
• brak odstępów między przyciskami (dla osób z dużymi palcami)
• mógłby się szybciej włączać

Cena u dniu zakupu (za cały zestaw): ok. 1100zł

i na koniec porównanie wielkości z Samsungiem C3050