Technologie

Pod względem architektury i zgodności ze standardami bibliotek graficznych, procesory obu firm są bardzo podobne. Ich silniki graficzne mają po dwie jednostki geometryczne klasy VertexShader 2.0+ i jednostkę cieniowania pikseli PixelShader 2.0+. Pomiędzy tymi ostatnimi wystepują małe różnice w długości wykonywanych instrukcji, jednak oba układy są w pełni zgodne ze standardem DirectX 9, co dla zwykłego gracza oznacza, że gra obsługująca to API na obu kartach będzie wyglądać tak samo.

Architektura renderingu w obu przypadkach jest czteropotokowa, a to po przemnożeniu przez częstotliwość taktowania GPU, daje maksymalną teoretyczną szybkość wypełniania pikseli (MegaPikseli/sekundę). W każdym potoku jest tylko jedna jednostka teksturująca, a zatem jednocześnie będzie to także szybkość multiteksturowania, czyli nakładania na punkt więcej niż jednej tekstury. Nadal o tym wspominamy, bowiem procesory starszej generacji - zarówno ATI jak i nVidii - w każdym z potoków miały po dwie jednostki teksturujące (tak zwane TMU) i o ile szybkość wypełniania pikseli przy tym samym zegrze była taka sama, to wydajność podczas multiteksturowania wzrastała dwukrotnie.

Zasadniczymi różnicami pomiędzy tymi procesorami są dodatkowe technologie i algortymy, odpowiedzialne za "polepszanie" obrazu lub optymalizowanie wydajności. Inne algorytmy do pełnoekranowego wygładzania krawędzi (FSAA), filtrowania anizotropowego, kompresji koloru, szybkiego czyszczenia bufora Z czy usuwania niewidocznych powierzchni, stosuje firma ATi a inne nVidia, chociaż efekt ich działania jest bardzo podobny.
Niektóre z algorytmów poprawiających wydajność w określonych sytuacjach okazały się na tyle innowacyjne i skuteczne, że wręcz postanowiono je nazwać nowymi technologiami. Tak właśnie jest w przypadku technologii UltraShadow nVidii, która optymalizuje obliczenia rzucanych cieni, a dzięki temu w scenach, w których pojawiać się będzie wiele cieni, procesor będzie mniej przeciążony.

ATi natomiast ma swoją technologię TRUFORM 2.0. Jest to mechanizm który korzysta z powierzchni wyższego rzędu w celu generowania bardziej naturalnych i zawierających więcej szczegółów powierzchni obiektów np: terenu czy postaci. Mówiąc lakonicznie "głowa postaci może być mniej kańciasta". Problem w tym, że aplikacje muszą obsługiwać tą technologię, a więc jej działanie jest ograniczone.