Rozgrywka (spoilery)

Tekst poniżej zawiera praktycznie same spoilery - czuj się ostrzeżony. Prosimy o nie psucie innym zabawy i nie zdradzania fabuły w komentarzach.

Temeria (PROLOG)

Geralt i jego przyjaciel Vesemir (doświadczony Wiedźmin, ktoś w rodzaju ojca dla Geralta, a także nieformalny przywódca grupy Wiedźmińskiej Szkoły Wilka) przemierzają Temerię by znaleźć dawno zaginioną miłość Geralta – czarodziejkę Yennefer z Vengerbergu. Ostatnimi czasy Geralt miał powtarzające się koszmary, w których widuje ją wraz z ich adoptowaną córką – Ciri. Podążając za tropem Yennefer, Geralt i Vesemir przybywają do wioski Biały Sad. Tutaj rozpoczyna się Twoja przygoda.

Grę rozpoczynamy w Wiedźmińskim Siedliszczu, czyli Kaer Morhen. Jest to pewien rodzaj retrospekcji połączonej z samouczkiem. W Kaer Morhen przebywamy razem z Vesemirem, Eskelem, Lambertem i małą Ciri. Jako, że to retrospekcja, można się zdziwić, że nie ma tam Coena (który zginął w trakcie bitwy pod Brenną, dlatego też nie ma go w części pierwszej gry), jednak jest tam również inna dodatkowa postać. Możemy obserwować trening Ciri i przy okazji samemu przypomnieć sobie podstawy sterowania.

Po treningu szybko lądujemy w Temerii, którą przemierzamy razem z Vesemirem w poszukiwaniu Yennefer. Tu zaczyna się właściwa gra. Szybko nadaży się okazja, by uratować wieśniaka przed wściekłym gryfem. Wiedźmini przepędzają bestie, ale rani ona Vesemira. Uratowany wieśniak wysyła ich do pobliskiej wsi. Tam szukamy śladów Yennefer w pobliskiej karczmie. Mamy okazję pokonwersować z lokalsami, a także poznać zasady gry w gwinta (krasnoludzka gra karciana). Nie miałem tyle czasu by rozgryźć ją odpowiednio, ale prezentuje się ciekawie i rozgrywka powinna przynosić sporo satysfakcji. Na zewnątrz paru kmiotków chce spuścić Geraltowi łomot, ale efekt tego jest wiadomy. Trop Yennefer prowadzi do nilfgaardzkiego posterunku. Znajduje się on kawałek dalej, po drodze możemy powalczyć z utopcami na bagnach, czy też między innymi pomóc wieśniakowi odnaleźć jego wóz.

Na posterunku rozmawiamy z dowódcą nilfgaardzkiego oddziału, który sprawia wrażenie rozsądnego człowieka. Może nam udostępnić informacje o pobycie Yennefer, ale za przysługę. Dobrze się domyślacie, Geralt w zamian musi mu pomóc rozwiązać problem z gryfem. Na początku należy przepytać myśliwego, który znalazł ciała żołnierzy i podążyć tropem ofiar gryfa do jego starego leża. Następnie odnaleźć zielarkę, która zdradzi nam lokalizację rośliny, która może zwabić gryfa. Traf chce, że jest to roślina podwodna, więc by ją zdobyć musimy się zamoczyć. Gdy już ją odnajdziemy wystarczy wrócić do Vesemira. Razem udacie się na lokację gdzie zwabicie gryfa, a Vesemir wręczy Geraltowi niewielką kuszę, tak zwanego gabriela. Doświadczeni łowcy potworów nie czekają długo na przybycie bestii. Dzięki kuszy Geralt zyskuje przewagę nad potworem, który ucieka. Podążając jego tropem, Biały Wilk dociera do jego leża i kończy walkę. Wraca z trofeum do dowódcy "Czarnych", który wyjawia mu miejsce do którego udała się Yennefer.

Wyspy Skellige

Ta część gry toczy się kilka godzin po wydarzeniach z Prologu. Geralt powraca do Kaer Trolde po swoją nagrodę (w skrócie: Crach prosił Geralta o przysługę, którą Geralt wykonał). Crach zorganizował biesiadę by świętować chwalebny powrót jego dzieci i namówić jarlów, aby udzielili im swojego wsparcia.

Wielkie świętowanie na zamku właśnie się zaczyna. Geralt udaje się do komnat Cracha by porozmawiać i odebrać swoją nagrodę. Konwersację przerywa hałas dobiegający z sali biesiadnej. Nie wiadomo skąd i jak, na sali pojawiły się olbrzymie, wściekłe niedźwiedzie, które masakrują gości. Geralt wraz z Crachem muszą pokonać krwiożercze bestie. Po walce wściekli jarlowie żądają od Cracha odkrycia i ukarania winnych. Hjalmar Krzywogęby chce działać szybko i brutalnie, natomiast jego rozsądna siostra chce najpierw zbadać sprawę. Geralt może przyłączyć się do jednej z tych osób. Ja przyłączyłem się do siostry. Za pomocą wiedźmińskich zmysłów musimy zbadać salę balową, a następnie piwnice z trunkami. Gdy odkrywamy tożsamość sabotażysty, ten wskakuje na koń i ucieka. Czeka nas szalona gonitwa konna, która kończy się złapaniem, bądź odnalezieniem zwłok zdrajcy. Geralt wraca do warowni i tam może poprzeć wybór jednego z dwóch kandydatów na następcę władcy Skellige.

Fabuła z pewnością jest jedną z najmocniejszych stron Wiedźmina 3. Grało mi się naprawdę doskonale i ciężko było mi zostawić Geralta - i to na parę długich miesięcy. O historię w grze naprawdę nie musimy się obawiać.