Jeśli chodzi o rozgrywkę gry, zarówno w grze jednoosobowej jak i wieloosobowej, cele aktualnych zadań rozmieszczone są wzdłuż linii frontu, wyznaczającej granice stref kontrolowanych w danym momencie przez wrogie strony. Celem gracza, jest wykonanie wszystkich zadań, a przez to wyparcie wroga z zajmowanego terenu. Po wykonaniu zadania, linia frontu przesuwa się w kierunku kolejnych celów. I tak aż do osiągnięcia ostatecznego punktu kontrolnego.
W trybie Single player, po każdym przesunięciu linii frontu, gra jest automatycznie zapisywana. Bieżącymi celami można zajmować się w dowolnej kolejności. Jedyny warunek jest taki, że cel, za który chcesz się zabrać, nie może leżeć po przeciwnej stronie frontu - może się znajdować tylko na granicy. Dzięki temu, kampanię można przechodzić wiele razy, używając różnych taktyk i stosując różne zagrania. Cele ukazane są na ekranie w postaci żółtych ikon, pod którymi możemy znaleźć odległość, jaka nam pozostała do pokonania, aby dostać się do danego punktu.
Bardzo przydatnym gadżetem w grze Frontlines: Fuel of War jest minimapa. Pomniejszona znajduje się w prawym górnym rogu ekranu. Można ją powiększyć i wtedy na takiej mapie znajdziemy:
1 - Linię frontu
2 - Naszą pozycję
3 - Pozycje sprzymierzeńców
4 - Pozycje namierzonych wrogów
5 - Nasze punkty strategiczne
6 - Nasze cele
Podsumowując tryb Single Player. Gra się bardzo dobrze, szybko i ... krótko. Niestety to jest problem, który dotyka wiele współczesnych gier. Cała kampania składa się z 7 scenariuszy, a w każdym scenariuszu mamy po 4 - 5 celów. Mnie, przejście gry na poziomie łatwym, zajęło około 3h z delektowaniem się dźwiękami i grafiką. Do wyboru mamy trzy tryby trudności - łatwy, normalny i trudny czyli nic specjalnego. Single zdecydowanie nadrabia grafiką i tym, że bardzo wciąga.
