Specyfikacja i wyposażenie

Navitas GPM-650C dostarczany jest w niewielkim, szarym opakowaniu, na którym znalazły się jedynie podstawowe informacje o konstrukcji. Na wyposażenie, oprócz samego zasilacza, składają się modularne wiązki, przewód zasilający o długości 1,5 m, elegancka „sakiewka” na niepotrzebne wiązki, śrubki montażowe oraz instrukcja obsługi (również w języku polskim).

Obudowa zasilacza została pokryta charakterystycznym lakierem w czarno-grafitowym kolorze, który nie tylko nadaje mu efektownego wyglądu, ale również jest odporny na zarysowania i nie „palcuje” się tak łatwo jak powłoki piano black (fortepianowa czerń). Z przodu wyprowadzono sześć gniazd do podłączenia modularnego okablowania (czerwone dla PCI-E i czarne dla SATA/MOLEX/FDD), natomiast tylną ściankę pokryto otworami o strukturze plastra miodu oraz umieszczono na niej gniazdo sieciowe i włącznik.

Do chłodzenia jednostki wykorzystano 140-milimetrowy wentylator z funkcją automatycznej regulacji prędkości obrotowej (AFC). W praktyce można tutaj mówić o półpasywnej konstrukcji, bowiem do około 300 W obciążenia (przy temperaturze otoczenia około 22 – 23° C) wentylator pozostawał nieruchomy, a zatem całość pracowała pasywnie i bez najmniejszego szumu powietrza. Do osłony wentylatora zastosowano czarny, druciany grill ze złotym logo producenta.

Jedną z cech charakterystycznych serii Navitas jest częściowo modularne okablowanie. Producent zastosował tutaj dosyć sztywne przewody o przekroju 18AWG, które prawie na całej długości zostały zabezpieczone nylonowym oplotem. Zasilacz oferuje następujące wiązki:

Okablowanie stałe:

• ATX 20+4 pin o długości 500 mm
• EPS 4+4 pin o długości 550 mm

Okablowanie modularne:

• PCI-E 6+2 pin o długości 550 mm
• PCI-E 6+2 pin o długości 550 mm
• 3x SATA o długości 850 mm (kolejne wtyczki oddalone co 150 mm)
• 3x SATA o długości 850 mm (kolejne wtyczki oddalone co 150 mm)
• 3x MOLEX + FDD o długości 1000 mm (kolejne wtyczki oddalone co 150 mm)

Widać zatem, że poszczególne przewody są dosyć długie i nie powinny sprawiać problemów nawet w większych obudowach typu Full Tower. Dzięki dwóm wtyczkom PCI-E możemy podłączyć dwie średniowydajne lub jedną topową kartę graficzną. Szkoda tylko, że producent nie zdecydował się wykorzystać wszystkich gniazd na obudowie i udostępnił tylko trzy wiązki z wtyczkami SATA/MOLEX. Nie obrazilibyśmy się również na dwa dodatkowe złącza PCI-E. Przy tej mocy przydałoby się trochę więcej wtyczek.

Oczywiście nie mogło również zabraknąć tabliczki znamionowej z następującymi danymi wejściowymi i wyjściowymi.

Producent udostępnił zatem jedną linię 12 V mogącą dostarczyć aż 648 W (54 A), a także 3,3 V i 5 V o łącznej obciążalności 100 W (po 20 A). W przypadku -12 i 5Vsb jest to odpowiednio 9,6 W (0,8 A) i 15 V (3 A), a więc całkiem dużo jak na tak nieistotne szyny. Łączna moc ciągła GPM-650C wynosi 650 W.

Zasilacz ma certyfikat efektywności energetycznej 80 PLUS Gold, natomiast z dodatkowych informacji producenta dowiadujemy się o sprawności na poziomie 90%. Nam zależy na trochę dokładniejszych danych i sprawdzamy je na stronie organizacji przyznającej odznaczenia 80 PLUS. Okazuje się zatem, że dla 10% obciążenia wynosi ono 82,73%, dla 20% obciążenia już 88,40%, dla 50% obciążenia aż 91,02%, natomiast dla 100% obciążenia 89,15%. W praktyce bez problemu spełnia on założenia normy i stosunkowo niewiele brakuje mu do poziomu 80 PLUS Platinum (-/90/92/89%). Co to oznacza dla zwykłego Kowalskiego? Przede wszystkim mniej mocy niepotrzebnie zamienianej w ciepło i w efekcie cichszą pracę wentylatora, a także mniejszy pobór energii elektrycznej – o czym zresztą przekonamy się w kolejnej części artykułu.

Wykres przedstawiający sprawność zasilacza Chieftec Navitas GPM-650C - stosunek mocy pobieranej przez zasilacz (Input Watts) do mocy dostarczanej do komputera (Outputs Watts). Czerwone pole obrazuje moc zamienianą w ciepło (traconą).

Navitas GPM-650C to tak naprawdę konstrukcja opracowana przez Channel Well Technology, a więc jednego z wiodących projektantów zasilaczy komputerowych. Główny kondensator (400 V/ 390 uF) został wyprodukowany przez cenioną firmę Nippon Chemi-Con (seria KMR) i jest certyfikowany do pracy w temperaturze do 105° C. Oczywiście nie zapomniano również o zgodności ze stanami głębokiego uśpienia C6 i C7 w platformie Intel Haswell.

Nad bezpieczeństwem jednostki czuwa całkiem pokaźny komplet zabezpieczeń:

• przed zbyt niskim napięciem (UVP) - zasilacz wyłączy się automatycznie, gdy napięcie na liniach spadnie poniżej określonego limitu
• nadnapięciowe (OVP) - zasilacz wyłączy się automatycznie, gdy napięcie na liniach przekroczy limit określony przez normy ATX
• przeciwzwarciowe (SCP) – zabezpieczenie to zapobiega uszkodzeniu zasilacza podczas awarii
• przeciwprzeciążeniowe (OPP) - zabezpiecza przed przeciążeniem zasilacza, gdy całkowita pobierana moc jest wyższa niż obciążenie maksymalne
• nadprądowe (OCP) - zasilacz wyłączy się automatycznie, gdy prąd na liniach przekroczy limit określony przez normy ATX
• temperaturowe (OTP) - zasilacz wyłączy się automatycznie, gdy temperatury przekroczą limit określony przez normy ATX

Nie zabrakło również zgodności z dyrektywami ekologicznymi RoHS i ErP 2013, a także certyfikatami bezpieczeństwa CE, CB i FC.