Przegląd paneli LCD: 17" Philips 170X6

Wygląd i ergonomia

Philips 170X6 przyciągnął naszą uwagę przede wszystkim bardzo atrakcyjnym designem. Czarno-srebrną obudowę monitora wykonano z gładkiego, błyszczącego tworzywa. Kiedy przyjrzymy się jej z bliska, widać jednak, że mimo iż konstrukcja jest dobrze dopasowana, tu i ówdzie zdarzają się drobne nierównomierności. Ogólnie jednak można powiedzieć, że całość prezentuje się ładnie i niebanalnie.

W monitorze zintegrowano dwa głośniki - jak nietrudno zgadnąć, w dolnej części obudowy. 170X6 ma również wbudowany zasilacz. Nie spowodowało to na szczęście radykalnego powiększenia obudowy, co jest faktem godnym pochwały. Przeciwnie - monitor jest smukły (jeśli nie brać pod uwagę dolnych głośników), co po części jest zasługą jego zaokrąglonych kształtów.

Wyposażenie i ergonomia

X6 ma metalową podstawkę w kształcie podkowy. W trakcie transportu znajduje się ona w bezpiecznej pozycji i aby postawić monitor na biurku należy ją wygiąć do przodu. Całość trzyma się bardzo stabilnie i nie ma żadnych obaw o przewrócenie monitora. Wadą takiego rozwiązania jest z kolei brak możliwości obracania monitora w poziomie bez podnoszenia podstawki.

Z przodu umieszczono dwa podświetlane przyciski dotykowe: LightFrame do zmiany profilu wyświetlania oraz wyłącznik. Na prawym boku 170X6 znajduje się 6 przycisków do obsługi menu, a po lewej stronie wyjście słuchawkowe oraz jeden port USB. Niestety te ostatnie przyciski nie należą do najwygodniejszych - są zbyt małe i stawiają zdecydowanie zbyt duży opór przy wciskaniu.

Tylna ścianka w kolorze kremowo-białym oferuje nam możliwość podłączenia kabli sygnałowych w standardzie D-Sub oraz DVI. Aby poprawić jej estetykę, a przy okazji pozasłaniać kable, producent dodał dużą, czarną klapę, którą można łatwo przymocować do tylnej części monitora. Materiał, z którego ją wykonano jest dokładnie taki sam, jak przód urządzenia.

Wbudowane głośniki grają przeciętnie, choć na tę klasę audio nie są aż takie złe. Przy pewnej dozie poświęcenia da się na nich nawet posłuchać muzyki, czy okazjonalnie pograć. Na uwagę zasługuje fakt, iż nieźle reprodukują soprany, tu i ówdzie słychać nawet basy, natomiast z tonami średnimi jest gorzej - są nieco przytłumione. Popu da się w tej sytuacji bez większego problemu słuchać, ale już do hard rocka nie nadają się wcale. Na maksymalnej głośności grają co prawda bardzo donośnie, ale nie ma to sensu - powyżej 80% słychać wyraźne przesterowanie, a powyżej 50% daje o sobie znać plastikowe dudnienie.

Niestety w przypadku tego monitora nie zmienimy wysokości ekranu ani nie przyczepimy urządzenia do ściany - podstawka utrzymuje konstrukcję na stałej wysokości, a odpowiednich otworów mocujących nie ma.