ESA rozważa kolonizację Księżyca przy użyciu roślin

Budowa bazy księżycowej to jeden z celów misji Artemis. W przeciwieństwie do misji Apollo planowane lądowanie człowieka ma doprowadzić do kolonizacji srebrnego globu. Oprócz lądowiska dla Human Landing System potrzebny jest habitat, w którym człowiek będzie w stanie produkować sobie dobra pierwszej potrzeby. Dlaczego według ESA najlepsze do tego celu mogą być dmuchane tunele, zasypane regolitem?

Dlaczego dmuchane habitaty muszą być zasypane regolitem?

Na powierzchni Księżyca człowiek narażony jest na promieniowanie. Podczas spacerów księżycowych chronić go przed nim może skafander, ale użytkowanie przez wiele godzin nie jest szczególnie wygodne. Promieniowanie wyklucza także produkcję pożywienia bezpośrednio na powierzchni Księżyca, a tamtejsze szklarnie musiałby przypominać bunkier atomowy. Jego budowa poza Ziemią to zadanie, którego warto uniknąć.

Projekt pneumatycznych habitatów na Księżycu. Żródło: Pneumocell

Projekt pneumatycznych habitatów ogranicza dawki promieniowania przez umieszczenie modułów pod warstwą luźnego regolitu. 4,5 metrów tego dostępnego na Księżycu materiału, będzie też wspierać utrzymywanie odpowiedniego ciśnienia wewnątrz systemu pomieszczeń. Maksymalizuje więc korzyści, jakie czerpać możemy z surowców, które kolonizatorzy zastaną na miejscu.  

Dlaczego pneumatyczne habitaty są  w sam raz na biegun księżycowy?

Stała baza na Księżycu będzie potrzebowała własnej energii. Niezależnie czy ludzie będą w niej przebywać na stałe czy tylko okresowo, infrastruktura energetyczna na miejscu będzie ogromnym ułatwieniem logistycznym.  Jest to jeden z powodów dla których NASA i ESA lokalizację lądowiska księżycowego i późniejszej bazy widzą w okolicach południowego bieguna księżycowego.

Proponowany projekt habitatów pneumatycznych także jest od tej lokalizacji uzależniony, ponieważ będzie mu potrzebna woda i energia słoneczna. O nie w okolicach księżycowych biegunów jest najłatwiej.

Dlaczego w dmuchanych habitatach na Księżycu musimy mieć rośliny?

Na szczycie chronionego regolitem kompleksu fukcjonować ma wierza z włókna węglowego zwieńczona membraną lustrzaną. Nie będzie ona jednak wspierać instalacji fotowoltaicznej. Przede wszystkim system luster ma służyć zapewnieniu podziemnym budynkom odpowiedniej ekspozycji na promienie słoneczne. Głównym celem ich funkcjonowania będzie stworzenie roślinom warunków do fotosyntezy.

Systemy luster dla pneumatycznych habitatów ukrytych pod księżycowym regolitem. Żródlo: Pneumacell

Pneumatyczne habitaty będą wyposażone w szklarnie nie tylko ze względów estetycznych czy bytowych. Hodowane w nich rośliny muszą mieć zapewnione warunki zbliżone do ziemskich, żeby pozwolić oszczędzać energię. Będą oczyszczać wodę i produkować tlen. Niekorzystne produkty ich funkcjonowania odprowadzane będą na powierzchnię Księżyca bez strat energetycznych. W ten sposób las lub ogród księżycowy  w pneumatycznym habitacie ma być podstawą funkcjonowania bazy księżycowej. 

Kiedy można się spodziewać dmuchanych habitatów na Księżycu?

Pomysłodawcą projektu finansowanego przez ESA jest austriacka firma Pneumocell. W ramach programu Open Space Innovation Platform rozwija ona projekt systemu pneumatycznego. Modułowa konstrukcja, stworzona z bardzo lekkich prefabrykatów, jest jednym z najlepszych kandydatów na ziemską kolonię księżycową. 

Obejrzyj w

Wypełniona roślinami i łatwa w montażu, zapowiada się też na energooszczędne rozwiązanie. Do realizacji projektu jednak daleka droga. Przede wszystkim ponowne lądowanie człowieka na Księżycu to perspektywan kilku lat.  Problemem są przede wszystkim rośliny, które miałby być głównym bohaterem korzystnego bilansu energetycznego projektowanej bazy. Te hodowane w warunkach kosmicznych potrafią zaskoczyć powstrzymując swój rozwój. Chociaż istnieją gatunki, które lepiej radzą sobie z mikrograwitacją, to stworzenie z nich wydajnych krzyżówek jest trudne. Jak zareagują pod warstwą regolitu i czy uda się z nich wyhodować księżycowy ogród jest obecnie niewiadomą.

Źródło: ESA, Pneumocell