Na wstępie pragniemy zaznaczyć, że proces tak zwanego rootowania, czyli uzyskiwania pełnego dostępu do telefonu jest często równoznaczny z zerwaniem gwarancji producenta na urządzenie. Rootowania nie zalecamy przede wszystkim użytkownikom, którzy są zadowoleni z funkcjonalności swojego smartfona. Proces ten każda osoba przeprowadza na własne ryzyko - redakcja benchmark.pl nie bierze odpowiedzialności za powstanie błędów i szkód, które mogą wyniknąć z przeprowadzenia rootowania.
Pamiętajmy też, że przed przystąpieniem do procedury warto wykonać kopię zapasową najpotrzebniejszych dokumentów, kontaktów i innych ważnych danych. Prawidłowo przeprowadzony proces rootowania nie powinien mieć co prawda wpływu na zawartość magazynu danych, ale lepiej się zabezpieczyć niż później żałować.
Sama procedura może wyglądać odmiennie w przypadku korzystania z różnych smartfonów. My używaliśmy nowego HTC EVO 3D, którego rootowanie nie jest zbyt skomplikowane. Do przeprowadzenia procesu wykorzystaliśmy bardzo popularne narzędzie znane pod nazwą Revolutionary. Lista obsługiwanych przez nie urządzeń w chwili pisania artykułu wyglądała następująco:
- HTC Desire (bravo) 0.93.0001, 1.02.0001
- HTC Desire CDMA (bravoc) 1.06.0000
- HTC Wildfire (buzz) 1.01.0001
- HTC Aria (liberty) 1.02.0000
- HTC Incredible S (vivo) 1.09.0000 and 1.13.0000
- HTC Droid Incredible 2 (vivow) 0.97.0000 (Gingerbread)
- HTC Desire S (saga) 0.98.0000 oraz 0.98.0002
- HTC View (express) 1.09.0000 oraz 1.13.0000
- HTC Flyer (flyer) 1.10.0000, 1.11.0003
- HTC Sensation (pyramid) 1.17.0006, .0008, .0011 oraz .0012, 1.18.0000
- HTC Evo 3D (shooter) 1.30.0000 oraz 1.40.0000
- HTC EVO 3D GSM (shooteru) 1.49.0007, 1.49.0008
- HTC Thunderbolt (mecha) 1.04.0000, 1.05.0000
- HTC EVO 4G (supersonic) 2.15.0001, 2.16.0001
- HTC myTouch Slide 4G (doubleshot) 1.44.0007
Jak widać procedura ta powinna sprawdzić się w przypadku osób korzystających z urządzeń marki HTC. Próbowaliśmy przeprowadzić ją również z HTC Desire Z, jednak bez pozytywnych efektów. Rootowanie HTC Desire Z / G2 jest wykonalne, ale o wiele trudniejsze niż w przypadku nowszego HTC EVO 3D.
1. Cyfry na końcu oznaczają wersję HBOOT, więc pierwszym krokiem będzie sprawdzenie jaka wersja jest w rootowanym telefonie. Aby tego dokonać musimy wyciągnąć baterię i włożyć ją z powrotem, a następnie uruchomić telefon przytrzymując jednocześnie przycisk włączania i przycisk zmniejszania głośności (dolny).
Jak widać w tym przypadku HBOOT jest w wersji 1.49.0007, czyli zgodnej z Revolutionary. Oprócz tego zauważyć możemy, że telefon jest zablokowany (S-ON). Wersję HBOOT zapamiętujemy lub zapisujemy, gdyż niedługo będzie potrzebna.
2. Następnym krokiem jest pobranie Revolutionary ze strony twórcy tego oprogramowania. Po kliknięciu przycisku Download wyświetli się również małe niebieskie okienko z kilkoma polami, które musimy wypełnić - nie zamykamy go, za moment będziemy z niego korzystać.
3. Jeśli korzystamy z Windows, powinniśmy też zainstalować sterowniki fastboot.
4. Włączamy Debugowanie USB w smartfonie. Aby tego dokonać wchodzimy w ustawienia systemowe i przechodzimy do zakładki Aplikacje.
Klikamy Tworzenie i zaznaczamy opcję Debugowanie USB.
5. Podłączamy telefon do komputera. Pamiętajmy, że jego prawidłowe rozpoznanie w systemie zależne jest od zainstalowanych prawidłowo sterowników charakterystycznych dla danego producenta. Jeśli urządzenie poprosi o wybór typu połączenia klikamy „Tylko ładowanie”.
6. Wracamy do pobranej wcześniej paczki Revolutionary. Ma ona postać pliku ZIP, który rozpakowujemy, a następnie uruchamiamy aplikację revolutionary.exe.
Widzimy, że program wyświetlił na końcu numer seryjny (serial), który będzie przydatny w następnym kroku.
7. Wracamy z powrotem na stronę WWW, z której pobraliśmy Revolutionary. Odnajdujemy małe niebieskie okienko, o którym wspominaliśmy wcześniej i wypełniamy wszystkie pola zgodnie z charakterystyką systemu operacyjnego i rootowanego smartfona. Wszystkie pola są ważne, ale największą wagę przywiązujemy do ostatniego, w którym wpisujemy (lub wklejamy) numer seryjny (Serial number). Gdy upewnimy się, że wszystkie dane wpisaliśmy poprawnie, wciskamy przycisk Generate key (generuj klucz).
W zielonym okienku pojawia się wygenerowany klucz – kopiujemy go lub zapisujemy.
8. Ponownie otwieramy czarny terminal programu Revolutionary i wpisujemy (lub wklejamy) wygenerowany wcześniej klucz.
Wciskamy Enter, po czym aplikacja zacznie pracować.
Pod koniec procesu wyświetlić powinno się zapytanie czy chcemy ściągnąć ClockworkMod Recovery – wpisujemy "Y" (oczywiście bez cudzysłowu).
9. Po chwili smartfon powinien uruchomić się w trybie fastboot. Czekamy cierpliwie i uważamy przy okazji, aby nie odłączyć kabla USB od telefonu, ani od komputera. Po zniknięciu okna Revolutionary przechodzimy za pomocą przycisków głośności do opcji „REBOOT” i zatwierdzamy wybór przyciskiem włączania.
System powinien uruchomić się ponownie (otworzy się tradycyjny interfejs Sense). W tej chwili zdjęliśmy zabezpieczenia z bootloadera – jeden ważny krok mamy już za sobą.
10. Następnym krokiem będzie pobranie paczki „su-2.3.6.3-efgh-signed.zip” i zapisanie jej w głównym katalogu na karcie microSD (bez rozpakowywania). Wyłączamy smartfona i kolejny raz wyjmujemy i wkładamy z powrotem baterię.
11. Uruchamiamy urządzenie ponownie, przytrzymując włącznik i klawisz zmniejszania głośności. Za pomocą przycisków zmiany głośności przechodzimy do opcji „RECOVERY” i zatwierdzamy akcję klawiszem włączania.
Ukazuje się nowy ekran ClockworkMod Recovery. Wchodzimy w opcję „install zip from sd card”.
Następnie wybieramy „choose zip from sd card”.
Wskazujemy odpowiedni plik ZIP.
… i zatwierdzamy akcję (Yes).
Po chwili zostaniemy poinformowani o sukcesie operacji.
12. Restartujemy telefon, a po jego ponownym (tradycyjnym) uruchomieniu możemy cieszyć się pełnią swobody – urządzenie jest zrootowane!
