Systemy operacyjne

Paint.NET

przeczytasz w 4 min.
Pobierz: Paint.NET

 Niezbędnik Windows 7:
 

» powrót do strony startowej

Kolejna aplikacja:

» TeamViewer
» Mindows Live Mesh

Paint.NET jest darmowym programem do edycji grafiki rastrowej, który oryginalnie powstał jako zamiennik dla aplikacji Microsoft Paint, znanej chyba każdemu użytkownikowi systemów Windows. Standardowy Paint oferuje małe możliwości dla osób, które potrzebują czegoś więcej niż tylko wklejania obrazków ze schowka i dodawania napisów.

Paint.NET nie stanowi oczywiście konkurencji dla takich „potentatów” jak Adobe Photoshop, ale oferuje wsparcie dla warstw, przezroczystości, wtyczek i daje dostęp do wielu fabrycznie zaprogramowanych efektów graficznych, antyaliasingu, zaznaczania magiczną różdżką oraz bardzo przydatnych gradientów. :-) Dzięki tym i wielu innym funkcjom z całą pewnością okaże się przydatnym narzędziem w ręku doświadczonego użytkownika.

Na początku przygody z Paint.NET'em warto zapoznać się z jego podstawową funkcjonalnością. Niestety opisywany edytor w najnowszych wersjach nie oferuje oficjalnego tłumaczenia na język polski, początkującym użytkownikom przyda się więc krótkie objaśnienie elementów interfejsu.

Dostęp do większości funkcji, efektów i narzędzi oferowanych przez niniejszą aplikację otrzymujemy poprzez menu główne i pasek ikon, które zintegrowane zostały w górnym, lewym rogu okna. To właśnie tam dokonywać będziemy takich czynności, jak otwieranie i zapis plików, cofanie, lub ponawianie zmian, wybór efektu, obracanie i zmiana rozmiaru obrazu, czy dodawanie lub usuwanie elementów samego interfejsu.

Główne okno wyboru narzędzi, którymi będziemy operować nazywa się „Tools”. Standardowo umieszczone je nad obszarem edycji grafiki, po lewej stronie, u góry.  Znajdziemy tam takie funkcje, jak zaznaczanie prostokątne, zaznaczanie eliptyczne, magiczna różdżka (zaznaczanie obszaru o jednakowym, lub bardzo zbliżonym kolorze), lasso, wypełnianie kolorem, gradient, gumka (wymazywanie), pędzel, ołówek, próbnik koloru, klonowanie, tekst i kształty.

Dzięki nim możemy ozdabiać zdjęcia, a nawet tworzyć bardziej złożone kompozycje, takie jak ikonki, czy proste elementy interfejsu stron WWW. Wystarczy wyobraźnia i umiejętność korzystania z tych narzędzi.

Poniżej narzędzi odnajdziemy proste, ale funkcjonalne koło wyboru koloru. Z krótkiej listy wybierzemy też, czy chcemy zmienić kolor główny (primary), czy też kolor pomocniczy (secondary). Będą one widoczne cały czas w postaci dwóch małych, nałożonych na siebie kwadratów. Po kliknięciu na przycisk „More” (więcej) okienko kolorów przekształca się w wersję bardziej zaawansowaną, oferującą zdecydowanie więcej opcji (np. przezroczystość), ale też mniej wygodną w trakcie pracy na zdjęciach, gdyż zasłania ona większy procent powierzchni okna.

Kolejnym ważnym oknem jest historia. Domyślnie umiejscowiono ją nad obszarem edycji, w prawym, górnym rogu. Każda wykonana przez użytkownika czynność owocuje dodaniem kolejnego wpisu do listy. Listę tą można przewijać, dzięki czemu bez problemu cofniemy się nawet do akcji wykonanych dużo wcześniej. Wystarczy kliknąć na wybraną pozycję, a wszystkie „czynności”, których dokonaliśmy po niej zostaną cofnięte.

Jeśli pracujemy na kilku projektach otwartych w tym samym czasie bardzo użyteczny może się okazać ich szybki podgląd. Jest on widoczny tuż nad oknem historii i aktualizuje się „na żywo” za każdym razem, gdy do wybranego projektu dodajemy kolejną warstwę lub wprowadzamy inne zmiany.

Prawy, dolny róg z kolei ozdobiony jest bardzo ważnym i przydatnym oknem wyboru warstwy. Pracując nad nieco bardziej skomplikowanym projektem, takim jak np. przyciski lub ikonki interfejsu WWW, w 99% przypadków najlepszym rozwiązaniem będzie ułożenie każdego elementu graficznego na osobnej warstwie, która pozwoli przemieszczać ją i edytować niezależnie od innych - wystarczy wybrać pożądaną pozycję z listy.

Na dole tego okienka otrzymujemy też do swojej dyspozycji kilka opcji, które pozwolą utworzyć nową, pustą warstwę, usunąć istniejącą, utworzyć duplikat warstwy, połączyć ją, przenieść  ponad lub poniżej innej warstwy, oraz wyedytować podstawowe jej cechy, takie jak nazwa, tryb mieszania i przezroczystość.

Paint.NET informuje też użytkownika o rozmiarze płótna (ogólnym rozmiarze projektu), na którym aktualnie pracuje oraz o aktualnej pozycji kursora na płótnie. Dane te pojawiają się na dolnym pasku interfejsu edytora.

Opisywany edytor graficzny bardzo często wykorzystywany jest do podstawowej obróbki zdjęć, takich jak zmiana rozmiaru, dopasowanie jasności, kontrastu, odcienia, czy nałożenie przeróżnych efektów artystycznych.

Aby zmienić rozmiar zdjęcia klikamy na menu „Image” umieszczone na górze interfejsu, a następnie wybieramy opcję „Resize...”.

W nowym oknie interesujące są następujące pola: „Resampling” (jakość powiększania lub pomniejszania bitmap), „Maintain aspect ratio” (zachowanie proporcji bitmapy) – te dwie opcje są domyślnie ustawione na uzyskanie najlepszego (najładniejszego) rezultatu i nie trzeba ich zmieniać.

Ważne jest abyśmy dostosowali do swoich wymagać szerokość (Width) lub wysokość (Height) zdjęcia. Po zmianie jednej wartości druga zmieni się automatycznie, gdyż pole odpowiedzialne za utrzymanie proporcji pozostawiliśmy zaznaczone. W przypadku testowym użyliśmy wysokości równej 1000 pikseli. Po wpisaniu wymiarów klikamy OK - obraz zostanie pomniejszony lub powiększony.

Teraz zająć możemy się nałożeniem jednego z licznych efektów - na przykład „Ink Sketch”, czyli szkic tuszem. W tym celu klikamy na menu „Effects”, następnie na „Artistic”, a z rozwiniętej listy wybieramy „Ink Sketch”.

W nowo otwartym oknie, za pomocą dwóch wygodnych suwaków regulujemy siłę konturu i nasycenie koloru, po czym klikamy „OK”.

Innym ciekawym i popularnym efektem jest sepia. Aby ją zastosować klikamy na menu „Adjustments” i wybieramy opcję „Sepia”.

Jeśli efekt nie okazuje się satysfakcjonujący – na przykład obraz jest zbyt ciemny, lub za mało kontrastowy, możemy dokonać tych zmian w bardzo prosty i szybki sposób. Z tego samego menu „Adjustments” wybieramy opcję „Brightness / Contrast”, a po ukazaniu się nowego okna dopasowujemy obie wartości zgodnie ze swoimi preferencjami.

Projektując prostą ikonkę najwygodniej pracuje się na warstwach. Aby utworzyć nową warstwę klikamy odpowiednią ikonkę umieszczoną na dole okna „Layers” (warstwy).

Tworzymy pożądany kształt (zaznaczenie) i wypełniamy go opcjonalnie gradientem utworzonym z wybranych wcześniej kolorów - wybieramy ikonę gradientów, a następnie klikamy na dolną część utworzonego wcześniej zaznaczenia i przeciągamy kursor ku górze.

Operację dodawania warstw powtarzamy za każdym razem gdy chcemy dodać obiekt.

Po skończeniu pracy projekt możemy zapisać do jednego z obsługiwanych formatów, takich jak: PNG, JPG, BMP, GIF, TIF, TGA, DDS, albo domyślny plik projektu dla programu Paint.NET, czyli PDN. Format ten zapisuje dane o przezroczystości, warstwach i efektach, więc po otwarciu takiego pliku będziemy mogli błyskawicznie powrócić do pracy. W tym celu klikamy na menu „File” (plik) i wybieramy opcję „Save As”.

W nowym oknie wpisujemy nazwę pliku i klikamy „Zapisz”.

Edytor grafiki Paint.NET z pewnością nie może być traktowany jako pełnowartościowy, profesjonalny pakiet graficzny, ale cechuje się kilkoma funkcjami bardzo przydatnymi do prostszych, mniej wymagających zastosowań. Podstawowa obróbka zdjęć to w tej aplikacji rzecz bardzo prosta, podobnie tworzenie nieskomplikowanych elementów graficznych (przyciski, ikonki, znaki).

Paint.NET działa bezproblemowo na 32- i 64-bitowych systemach operacyjnych z rodziny Windows. W trakcie „zwykłej” zabawy ze zdjęciami nie zużywa wielu zasobów systemowych, ale pracując na kilkunastu lub kilkudziesięciu warstwach o dużej rozdzielczości może z łatwością „skonsumować” kilkaset megabajtów RAM.

Dlaczego warto używać:

  • rozbudowane możliwości edycyjne w porównaniu do Microsoft Paint
  • obsługa warstw, przezroczystości i efektów
  • aplikacja jest darmowa