Systemy operacyjne

TeamViewer

przeczytasz w 3 min.
Pobierz: TeamViewer

 Niezbędnik Windows 7:
 

» powrót do strony startowej

Kolejna aplikacja:

» Windows Live Mesh
»
Skype

TeamViewer to bardzo ciekawy program pozwalający użytkownikowi nawiązać połączenie z dowolnym komputerem na świecie podłączonym do internetu. Dokładniej rzecz ujmując chodzi tu o podłączenie wirtualnego pulpitu, umożliwiające administratorom sieci lub tak zwanemu „Help Deskowi” wykonanie czynności konserwacyjnych, naprawczych lub na zmianę błędnych ustawień na komputerach użytkowników.

Cały proces nawiązywania połączenia ogranicza się do kilku prostych kroków. Po pierwsze włączamy program TeamViewer - nie trzeba go nawet instalować. Po otwarciu okienka interesować użytkownika będą głównie cztery elementy, które odnaleźć można w zakładce „Zdalne sterowanie”.

Pierwszymi dwoma polami są „Twój identyfikator” oraz „Hasło”. Identyfikator jest unikalnym numerem administratora (i użytkownika), a hasło domyślnie generowane jest na nowo po każdym starcie programu.

Trzecim polem jest „Identyfikator partnera”. Ciąg cyfr, który tam wpiszemy musimy otrzymać od użytkownika z którego komputerem się łączymy. Przed wykonaniem połączenia wybieramy jego typ (zdalne sterowanie, transfer pliku, czy wirtualna sieć prywatna - VPN).

Jak zostało wspomniane ciąg cyfr identyfikujących „klienta” otrzymujemy od użytkownika po drugiej stronie łącza. W typowych sytuacjach, gdy nie potrzebujemy dwustronnej współpracy użytkownik nie będzie wykorzystywał pełnej wersji programu TeamViewer. Wystarczy, że uruchomi małą (niecałe 3 MB), nieskomplikowaną wersję o nazwie „TeamViewer QuickSupport”. Nie oferuje ona żadnych możliwości konfiguracyjnych (czyli nic nie można przypadkowo „zepsuć”), a prosty interfejs wyświetla tylko dwie informacje – identyfikator i hasło, które są generowane automatycznie przez aplikację.

Po otrzymaniu tych danych administrator wpisuje je w odpowiednie pola – najpierw identyfikator...

...a po kliknięciu na przycisk „Połącz z partnerem” także hasło.

Po kliknięciu przycisku „Zaloguj się” następuje łączenie z modułem klienckim. Przy połączeniach za pośrednictwem szybkiej sieci lokalnej od momentu kliknięcia, do pojawienia się „zdalnego pulpitu” mija sekunda. Proces jest naprawdę błyskawiczny. W przypadku połączeń wykorzystujących internet proces wyświetlania pulpitu z pewnością będzie wydłużony.

Na pulpicie administratora pojawi się nowe, duże okno. Po kliknięciu na nie (aktywacji) przejmujemy kontrolę nad systemem zainstalowanym na stacji roboczej użytkownika. Od tego momentu jesteśmy gotowi do pracy.

W ten sposób jesteśmy w stanie zarządzać zdalnie nienadzorowanymi komputerami, rozmieszczonymi w dowolnym miejscu na Ziemi (wymagany jest tylko dostęp do internetu). Obsługa wirtualnego komputera nie różni się praktycznie niczym od użytkowania własnej stacji roboczej, minusem może być tylko szybkość działania (wyświetlania) interfejsu.

W górnej części okna wyświetla się szereg menu, które pozwalają dopasować najważniejsze opcje dotyczące obsługi pulpitu. Znajdziemy tam kilka ciekawych funkcji, do których należą takie jak:

  • Przełącz kierunek połączenia z partnerem (menu Działania) - jak sama nazwa wskazuje zamieniamy się rolami. Partner przejmuje kontrolę nad naszym pulpitem.

  • Jakość (menu Widok) - wybierzemy tam jakość wyświetlania interfejsu. Wiąże się ona nierozerwalnie z obciążeniem łącza. Opcja „Optymalizuj jakość” wskazana jest jedynie w przypadku szybkich sieci lokalnych. Podczas korzystania z przeciętnego łącza internetowego zalecamy opcję „Optymalizuj szybkość” lub „Wybór automatyczny”.

W tym samym menu skonfigurujemy też między innymi rozdzielczość ekranu „klienta”, skalowanie obrazu i wybierzemy aktywny monitor (jeśli użytkownik ma ich kilka).

W meny „Audio/Wideo” nawiążemy z użytkownikiem połączenie głosowe, połączenie wideo lub tradycyjny czat tekstowy.

Kolejną bardzo ciekawą i często bardzo przydatną funkcją jest „Transfer pliku”, który pozwala na bardzo łatwe i komfortowe przesyłanie danych pomiędzy „połączonymi” stacjami roboczymi. Interfejs aplikacji przypomina popularne, dwupanelowe menadżery plików i jest bardzo intuicyjny.

Zaawansowane opcje TeamViewera są dość rozbudowane, ale jedna z nich zwraca na siebie szczególną uwagę ze względów czysto praktycznych. Jest nią możliwość ustanowienia stałego hasła dostępu do komputera, na którym aktualnie pracujemy.

Aby tego dokonać klikamy prawym przyciskiem myszy na pole „Hasło” (interfejs główny programu) i wybieramy polecenie „Ustaw hasło definiowane przez użytkownika”.

W nowym oknie wprowadzamy nowe, stałe hasło dostępu i klikamy „OK”.

TeamViewer daje swoim użytkownikom dużą swobodę w dostępnie do wielu oddalonych od siebie komputerów, dzięki czemu możemy zamienić swojego laptopa w mobilne biuro. Jeśli jesteśmy administratorami sieci z łatwością połączymy się z serwerami lub stacjami roboczymi w celu ich konfiguracji, lub też udzielenia pomocy użytkownikom.

Opisywany program dostępny jest w odpowiednich wersjach dla kilku popularnych platform, takich jak Windows, Linux, Mac, Android, czy iOS (iPhone, iPad). Jeśli więc typowy laptop to zbyt ciężka „maszyna”, możemy wszystkimi komputerami dyrygować wprost ze smartfona. Aplikacja działa bardzo stabilnie, ale potrafi zająć sporą ilość pamięci RAM.

Dlaczego warto używać:

  • możliwość sterowania wieloma zdalnymi komputerami
  • bardzo mały rozmiar aplikacji
  • wysoka szybkość i stabilność działania
  • szeroka funkcjonalność i możliwości konfiguracji
  • łatwa obsługa
  • program nie wymaga instalacji
  • aplikacja jest darmowa dla użytku domowego