QEMU i KVM

QEMU jest emulatorem stworzonym przez Fabrice Bellarda, a KVM (skrót od Kernel-based Virtual Machine) opartym na nim rozwiązaniem dostępnym od wersji 2.6.20 jądra Linuksa. Dokładniej mówiąc, jest maszyną wirtualną wymagającą wirtualizacji sprzętowej składającej się z modułów jądra i zmodyfikowanej wersji QEMU.

W Ubuntu w Centrum Oprogramowania Ubuntu wyszukujemy qemu-kvm i  instalujemy pakiet o tej samej nazwie. Dyski są zapisywane w  formatach CLOOP (Linux Compressed Loop), COW (znany z User Mode Linux), VMDK (znów  znany z produktów VmWare), QCOW i QCOW2 (oba własne) oraz RAW.

KVM zawiera moduły jądra. Czasem mogą one kolidować z innym oprogramowaniem. Należy je wtedy wyłączyć np. poprzez wydanie odpowiednich komend z konsoli - podaję wersję dla procesorów Intela:

sudo modprobe -r kvm_intel

sudo modprobe -r kvm

Ich uaktywnienie uzyskamy z kolei poprzez:

sudo modprobe kvm-intel

Oba rozwiązania wymagają skorzystania z  linii komend. Z tego względu dodatkowo warto zainstalować program, który zaoferuje wygodny interfejs obsługi. Do celów testowych w  Centrum został wybrany pakiet aqemu - dzięki niemu w menu Narzędzia systemowe pojawiła się aplikacja AQEMU. Program ten jest dosyć prosty w obsłudze, wymaga jedynie znajomości języka angielskiego.

Po naciśnięciu zielonego przycisku "+" na liście dodawana jest nowa maszyna. Jej konfigurację uzyskujemy poprzez zakładki po prawej stronie okna - i tak np. w General jesteśmy w stanie ustawić ilość przydzielanej pamięci RAM czy typ karty dźwiękowej.

Poniżej zostały pokazane wykorzystywane ustawienia dla QEMU.

KVM był bardzo podobny w konfiguracji

Dodatkowo wymagane były tylko dwie czynności - na zakładce HDD niezbędne było wskazanie pliku z obrazem dysku twardego oraz dodanie karty sieciowej na zakładce Network (przyciskiem Add).

Maszyny wirtualne uruchamiane z użyciem tych rozwiązań nie mają żadnych dodatków, w oknie z maszyną nie ma także żadnych informacji o stanie symulowanych urządzeń (np. czy aktualnie pracuje dysk twardy).