Oto najistotniejsze pojęcia związane z kartami graficznymi, które warto przejrzeć przed zakupem sprzętu:
Karty PCI (czasami z języka angielskiego nazywane 'dyskretnymi') – to wszelkie karty „zewnętrzne”, nie integrowane na płycie głównej, posiadające stosowne złącze za pomocą którego podepniemy je do płyt głównych. Nazwa "karty dyskretne" pochodzi od określenia pojedynczych elementów elektronicznych montowanych na płycie PCB (takich jak kondensatory, rezystory, tranzystory, cewki, czy diody).
Karty zintegrowane – karty integrowane w chipsecie centralnym płyty głównej. Dzisiejsze popularne „integry” cechują się z reguły niewielką wydajnością 3D, posiadając przy tym wystarczający potencjał do wyświetlania obrazu 2D, włącznie z obsługą wymagających trybów wideo. Najpopularniejsze obecnie karty zintegrowane oferuje intel (seria GMA X), nvidia - GeForce 8200/8300, a także ATi/AMD 780G/790GX, które wyposażono w całkiem niezłe jak na chipset NB Radeony HD3200/3300.
PCB (Printed Circuit Board) – płytka karty stosowana jako podstawa do montażu i połączeń elementów elektronicznych. Wykorzystywane w kartach i płytach głównych PCB, to stosunkowo skomplikowane płytki wielowarstwowe, których koszt produkcji zależy pośrednio od ilości tych warstw. Najnowsze akceleratory posiadają PCB złożone z kilku do kilkunastu warstw sygnałowych. Obecnie do montażu podzespołów elektronicznych stosuje się metodę SMT (Surface Mount Technology), a więc tzw. montaż powierzchniowy.
GPU (Graphics Processing Unit) – to potoczna nazwa procesora graficznego, będącego sercem każdej karty. Pojęcie GPU pojawiło się wraz z premierą układów GeForce wspierających obliczenia T&L (Transform & Lightning), odciążając tym samym w znacznym stopniu procesor centralny od większości wymaganych do wyrenderowania sceny obliczeń.
W odróżnieniu od układów sprzed kilku lat (stosunkowo sztywna architektura potokowa), dzisiejsze GPU posiadają już bardziej programowalną architekturę, których elastyczność zastosowań zaczyna zagrażać jednostkom centralnym CPU (możliwość przetwarzania wątkowego – Compute Mode).
API (Application Programming Interface) – inaczej interfejs programowania aplikacji, umożliwiający komunikację sterownika urządzenia z systemem operacyjnym. Najpopularniejsze biblioteki API używane do komunikacji aplikacji ze sterownikami kart graficznych to DirectX oraz OpenGL.
DirectX – najpopularniejsze biblioteki stosowane w systemach operacyjnych Windows, wymagane przez dzisiejsze gry oraz aplikacje multimedialne. Najczęściej wykorzystywane składowe tego API, to Direct3D (grafika 3D), DirectDraw (grafika 2D), DirectShow (wideo), DirectSound/Music (dźwięk), DirectInput (urządzenia wskazujące i klawiatury) oraz DirectPlay (sieć). Panującymi obecnie standardami są biblioteki: DirectX 10/10.1 (możliwe do wykorzystania jedynie na Windows Vista i przyszłym Windows 7), oraz DirectX9c w systemie Windows XP.
OpenGL (Open Graphics Library) – otwarte API (odpowiednik Direct3D microsoftu) wykorzystywane w grach oraz aplikacjach inżynierskich, w których pracuje się na bryłach przestrzennych. Interfejs ten, w odróżnieniu od DirectX nie jest tak popularny, ale też nie posiada ograniczeń używania z jedynym systemem operacyjnym. Niegdyś obok porzuconego już autorskiego GLide'a firmy 3dfx Interactive, chętniej wykorzystywane w popularnych grach.
SM (Shader Model) - obsługiwany przez kartę zestaw instrukcji możliwych do wykonania na shaderach. Obecne na rynku karty, zgodne są z modelem SM 4.0 (nVidia), lub SM 4.1 (ATi/S3). Zbiór tych instrukcji określa także odpowiednią zgodność z API DirectX. W przypadku SM4.0 będzie to zgodność z DirectX 10, a w przypadku SM4.1 – z DirectX 10.1.
