Broń dalekiego zasięgu - jakimi rakietami wojska Putina niszczą ukraińskie miasta

Pociski i rakiety spadają na infrastrukturę krytyczną: składy paliw, elektrownie, węzły kolejowe, zakłady zbrojeniowe. Np. na początku czerwca rakiety Kalibr uderzyły w Beskidzki Tunel Kolejowy, którym jedzie sprzęt NATO przekazany Ukraińcom.

Rosja chce, żeby po zakończeniu działań wojennych Ukraina była państwem z pogruchotaną gospodarką.

Taki najwyraźniej jest cel kolejnych ataków rakietowych na Kijów z pierwszych dni czerwca. Ukraińcy zdołali zestrzelić jeden z rosyjskich pocisków manewrujących, inne uderzyły w obiekty we wschodnim Kijowie. M.in. cztery rakiety zniszczyły zakłady remontu wagonów. Rosyjski MON twierdził, że były tam dostarczone z Polski czołgi T-72, Ukraińcy zaprzeczyli.

Nagranie rakiety lecącej na Kijów

Co ciekawe, Rosjanie na początku wojny zrezygnowali z masowego użycia pocisków rakietowych dalekiego zasięgu - wystrzelili zaledwie setkę m.in. Kalibrów, Iskanderów, Ch-55, Ch-101. Choć ich siła niszczenia jest ogromna, np. jak wylicza portal Defence24, jedna brygada systemów Iskander może odpalić w jednej salwie 24 pociski, a po przeładowaniu kolejne 24 (12 podwójnych wyrzutni).

Równocześnie rosyjska artyleria korzysta z o wiele mniej wydajnych, starych systemów systemów Toczka-U - być może Rosjanie mają małe zapasy amunicji precyzyjnej.

Jakich rakiet używają wojska Putina do niszczenia ukraińskich miast? Spójrzmy na środkami dalekiego zasięgu (stand-off), które spadły na Kijów oraz te rażące cele z bliska.

Rakiety manewrujące - Raduga Ch-101 i Raduga Ch-555

Prawdopodobnie Rosjanie zaatakowali Kijów odpalając Ch-555 z samolotów Tu-95 operujących nad Morzem Kaspijskim.

Pociski manewrujące (“cruise”) Ch-555 to wersja rakiety Ch-55, odpowiednika słynnego amerykańskiego BGM-109 Tomahawk. Co o nich wiemy?

Rakieta Ch-555 ma:

• zasięg ok. 2500-3000 km,
• konwencjonalną głowicą bojową (Ch-55 przenosi ładunek jądrowy),
• silnik odrzutowy,
• pocisk o masie 1,5 tony,

Rakieta Ch-555 weszła do służby w radzieckim lotnictwie w 2000-2004 roku,

Rosyjskie Lotnictwo Dalekiego Zasięgu używa również rakiet manewrujących Ch-101 (pierwszy raz w Syrii, w 2015 roku).

Raduga Ch-101 to według Rosjan ich najnowocześniejsza rakieta klasy powietrze-ziemia:

• umożliwia atak na cele oddalone o 3000 - 4500 km,
• uzbrojona jest w głowicę konwencjonalną o masie ok. 450 kg.
• celność do ok. 10 m.,
• zdolność do latania w “koronach drzew”, na wysokości 30 - 60 metrów nad ziemią,
• czas trwania lotu - ok. 10 godzin,
• wykorzystuje podczas lotu rosyjski system nawigacji satelitarnej Glonass,

Rosjanie przekonują, że rakieta ma obniżoną wykrywalność (stealth) - skuteczna powierzchnia odbicia radarowego pocisku ma wynosić zaledwie 0,01 mkw.

Większość informacji o Ch-101 pochodzi od Rosjan. Ukraińcy powiedzieli sprawdzam. Okazało się, że eksperci doszukali się w nowoczesnych Ch-101 elektroniki opracowanej w latach … 60-70. XX wieku.

Rakiety przenosi Tu-95. To strategiczny samolot bombowy dalekiego zasięgu. Ma swój wiek - pierwsze maszyny wzbiły się w powietrze w latach 50-tych XX wieku - jednak nadal jest podstawowym elementem w rosyjskim lotnictwie. Może przenosić od 6 pocisków Ch-555.

O ich skuteczności przekonali się w marcu ochotnicy szkolący się w Jaworowie, obok granicy z Polską. Na nich też spadły Radugi. Według niepotwierdzonych doniesień Rosjanie użyli 30 rakiet żeby przebić się przez ukraińską obroną przeciwlotniczą, w budynki trafiło 9 pocisków.

Wcześniej Tu-95 używano do niszczenia celów w Syrii.

TU-95 w akcji:

Obejrzyj w

TOS-1 - ciężki miotacz ognia

Szalenie groźna broń - samobieżna wieloprowadnicowa wyrzutnia rakietowa umieszczona na podwoziu czołgu T-72/T-90 przeznaczona do ostrzału z bliskiej odległości.

TOS-1A może razić cele rakietami uzbrojonymi w głowice termobaryczne lub zapalające. Broń termobaryczna niszczy budynki i schrony uderzeniem ognia i gwałtownymi wahaniami ciśnienia (trwającymi najczęściej kilkadziesiąt milisekund). Ciśnienie rośnie i spada, a efektem jest większa siła niszczenia.

Ukraińcy niszczą TOS-1A na oczach rosyjskiego dziennikarza

Amunicja paliwowo-powietrzna wykorzystuje mieszankę materiałów zapalnych w aerozolu lub pyle. Ładunek wybuchowy zużywa tlen z powietrza do wygenerowania wybuchu. Eksplozja materiału łatwopalnego powoduje skok ciśnienia, a spalenie powietrza na obszarze eksplozji wywołuje jego spadek.

Oto parametry TOS-1, potomka katiuszy:

• 24-30 prowadnic na pociski kalibru 220 mm na podwoziu gąsienicowym,
• zasięg 400 - 6000 metrów,
• rakiety nie są sterowane, załoga używa celownika optycznego i dalmierza laserowego.

W najnowszej wersji TOS-2 „Tosoczka” wyrzutnia umieszczona jest na podwoziu kołowym (Ural-63706), a załoga używa komputerowego systemu do kierowania ogniem.

TOS-1A może razić cele z bliskiej odległości:

Źródła: Defence 24, Zespół Badań i Analiz Militarnych, Twitter

zdjęcie otwarcie: ISkander fot. ministerstwo obrony Rosji