Podsumowanie

Okiem starego zgREDa Barona
Maciej Piotrowski

Od początku czułem, że tym tytule będzie magia. Kocham klimaty Śródziemia i zagrywałem się w niemal każdą poświęconą im produkcje, jakie zawitały na konsole i PC. Muszę jednak przyznać, że dawno nie było czegoś tak świeżego jak Shadow of Mordor. No dobra, po drodze pojawiły się jakieś tam zarzuty o zrzynanie z Assassin’s Creed, ale w finale te zaczerpnięte elementy w połączeniu z autorskimi rozwiązaniami dały wprost piorunujący rezultat. Szczególnie jeśli chodzi o walkę, która sprawia tak niesamowitą frajdę, że wiele razy łapałem się na tym, by przyciągnąć do siebie jak największą liczbę orków i sprawdzić czy dam im wszystkim radę. To co Talion wówczas wyprawia, o ile jest odpowiednio „dopakowany” to istna poezja w ruchu. O dziwo, także szumnie zapowiadany system Nemezis okazał się idealnie skrojonym elementem rozgrywki. Oglądanie jak zmieniają się szeregi dowódców Uruków wskutek naszych działań miłe łechce nasze growe ambicje. Całości dopełnia niezła oprawa audiowizualna. Na Playstation 4, na której było mi dane wyżynać stada Orków, Śródziemie wygląda okazale, choć miejscami zdarzają się słabsze tekstury, a i szarobury świat razi pustką. Na szczęście nadrabiają to nasi przepięknie wykonani przeciwnicy. Czasami tak plugawi, że aż chce się ich w kółko eksterminować.:) Moja ocena: 4,5/5