Zainwestuj w Dolby Vision, a do kina pójdziesz tylko na popcorn

Jeśli kiedykolwiek mieliście wrażenie, że obraz jest płytki i mało dynamiczny to znaczy, że jeszcze nie mieliście okazji sprawdzić, co potrafi Dolby Vision, a może naprawdę wiele. Ta technologia sprawia, że kino wydaje się jakoś… mniej atrakcyjnym miejscem, a sam obraz jest tam po prostu słaby. Dzisiaj, w zasadzie we własnym domu, możemy zapewnić sobie jakość, o której kilka lat temu co najwyżej marzyliśmy. Dolby Vision to technologia, która przenosi w świat filmu na całego, a uwadze widza nie umyka żaden detal.

Dolby Vision – co to jest i czym różni się od HDR?

Dolby Vision i HDR mają podobny cel – dostarczyć użytkownikowi obraz jak najbardziej zbliżony do realnego świata. Dolby Vision to licencjonowana technologia, dlatego za jej implementację trzeba zapłacić, z HDR mogą skorzystać wszyscy producenci bez dodatkowych kosztów.

HDR pozwala dostosować obraz do sposobu postrzegania go przez widza. HDR10 gwarantuje wyświetlanie obrazu w szerokiej palecie barw, zdecydowanie bogatszej niż kiedyś, bo mowa tu o dostarczeniu aż 57% widzialnej przestrzeni barwowej. HDR10 przekazuje do telewizora nie tylko informację o tym, kiedy wyświetlić określone barwy, ale też jaka ma być ich jasność. W tym celu technologia wykorzystuje metadane statyczne. HDR10 zapewnia także 10-bitową głębie kolorów.

Dolby Vision z pozoru działa podobnie, jednak metadane przekazywane do telewizora są dynamiczne. Oznacza to, że mogą być inne dla każdej sceny i klatki filmu. Manipulowanie jasnością dla każdej pojedynczej sceny zapewnia jeszcze lepsze dopasowanie obrazu do oczekiwań. Dolby Vision pozwala odtworzyć poszczególne sceny dokładnie takimi, jakimi chciał je pokazać autor. Technologia operuje też 12-bitową głębią kolorów.

Obraz z wyłączonym Dolby Vision (po lewej) i włączonym (po prawej)

Jak te parametry przekładają się na praktykę?

Powiedzmy sobie szczerze, że różnicę można zauważyć tylko w przypadku sprzętu wysokiej klasy, który potrafi wyciągnąć potencjał z Dolby Vision. Tak naprawdę już sam HDR robi ogromną różnicę w jakości obrazu. Zostawmy parametry techniczne i przejdziemy do tego, co użytkownik może faktycznie zobaczyć.

Przede wszystkim obraz nabiera głębi. I to na tyle dużej, że sprawia wrażenie trójwymiarowości. Nie w kontekście rozumianym przez filmy 3D, które przybliżają poszczególne elementy do widza. Efekt jest jakby zupełnie odwrotny, bo to wszystkie elementy z dalszego planu tworzą trójwymiarowy efekt. Na telewizorach z dużą jasnością błyskawica potrafi naprawdę zmusić do mrużenia oczu, a w ciemnych scenach widać znacznie więcej detali i szczegółów. Jako zatwardziała fanka Harrego Pottera, widziałam całą serię niezliczoną ilość razy, ale dopiero przy Dolby Vision zobaczyłam piękno zamku i dostrzegłam parę smaczków, które wcześniej umknęły mojej uwadze, a Władcę Pierścieni w zasadzie odkryłam na nowo. Dolby Vision przekonało mnie do siebie na tyle mocno, że dzisiaj do kina chodzę tylko na popcorn.