Intel 4004 nie był pierwszym mikroprocesorem świata. Wyprzedził go inny tajny układ

Mimo iż większość świata uważa Intela 4004 za pierwszy mikroprocesor świata to pierwszym był przez dekady tajny 20-bitowy układ MP944 od Garrett AiResearch Corp. O jego istnieniu dowiedziano się dopiero w 1998 roku kiedy główny inżynier Ray Holt nad nim pracujący zdołał opublikować o nim artykuł w Computer Design magazine. 

Prace nad pierwszym mikroprocesorem rozpoczęły się w czerwcu 1968 roku i zostały zakończone równo dwa lata później. Układy powstały na zamówienie koncernu Grumman Aircraft odpowiedzialnego za wyjątkową maszynę F-14 Tomcat rozsławioną przez film Top Gun.  MP944 był 20-bitowym układem zdolnym przyjmować instrukcje 4-bitowe, a 20-bitowe operacje były wykonywane w czasie 106,6 mikosekund. Z kolei jego taktowanie wynosiło 375 kHz i był zdolny wykonać 9375 instrukcji na sekundę.  

Bez niego F-14 Tomcat nie byłby w stanie latać 

Układ MP944 był częścią Centralnego Komputera Danych Powietrznych (CADC), którego funkcją było sterowanie ruchomymi powierzchniami samolotu z pomięciem skomplikowanych i ciężkich mechanizmów opartych o koła zębate i krzywki. Układ odpowiadał za kontrolę nad skrzydłami, klapami czy dodatkowymi powierzchniami sterowymi na krawędziach natarcia skrzydeł poprawiających stabilność lotu podczas lotu z prędkością naddźwiękową. Ponadto CADC odpowiadał za wyświetlanie informacji o wysokości, prędkości lotu i prędkości pionowej dla pilota na dedykowanych ekranach. 

Zdjęcie mikroprocesora MP944 prześwietlonego promieniami rentgenowskimi (źródło: First Micro Processor)

Wszystkie niezbędne informacje CADC pobierał z czujnika ciśnienia statycznego, czujnika ciśnienia dynamicznego, analogowych wskaźników z kokpitu, sondy temperatury oraz cyfrowych przełączników z kokpitu. Warto też zaznaczyć, że wszystkie kluczowe elementy były zdublowane, a sam CADC miał też wbudowaną instrukcję autotestu w czasie rzeczywistym. 

F-14 Tomcat — słynna maszyna lotnictwa US Navy 

F-14 Tomcat wprowadzony do służby w latach 70. XX wieku został zaprojektowany przez Grummana w odpowiedzi na zapotrzebowanie marynarki wojennej Stanów Zjednoczonych na samolot przewagi powietrznej. Amerykanie po niesatysfakcjonujących osiągach własnego lotnictwa w Wietnamie zdecydowali się opracować dla lotnictwa morskiego maszynę bez kompromisów. 

Efektem był ciężki dwusilnikowy samolot pokładowy o masie blisko 20 ton i udźwigu prawie 7 ton uzbrojenia na dziesięciu pylonach zaprojektowany do osiągania rewelacyjnej manewrowości zarówno podczas lotu z prędkością podzwiękową jak i naddźwiękową.  

Warto zaznaczyć, że obydwa założenia są ze sobą sprzeczne, ale Amerykanom udało się je pogodzić, poprzez zastosowanie zmiennej geometrii skrzydeł w locie. Przykładowo podczas lądowania na lotniskowcu potrzebna jest duża siła nośna oraz dobra manewrowość przy niskich prędkościach, a w przypadku walki powietrznej wyższa prędkość pozwala np. zwiększyć zasięg przenoszonych pocisków powietrze-powietrze.   

Sekret F-14 Tomcat pozwalał na osiągnięcie prędkości w locie nawet Mach 2.34 (2486 km/h) przy możliwości operowania z lotniskowców. Maszyny zostały zakupione wyłącznie przez US Navy i lotnictwo jeszcze Iranu, który po wycofaniu maszyn przez USA pozostał jedynym ich użytkownikiem na świecie.